Πως ο Διαλογισμός με θεραπεύει?Νου και συναίσθημα!
ΕΡ: Πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε το νου μας μέσω τον διαλογισμού;
Σε αυτόν το γεμάτο υπερένταση κόσμο, ο νους μας συχνά ταράζεται
από το στρες και τις πιέσεις. Η ζωή έχει γίνει τόσο πολύπλοκη, που
οι άνθρωποι μοιάζει να έχουν πολλά πράγματα να κάνουν αλλά
δεν έχουν αρκετό χρόνο. Μερικοί άνθρωποι έχουν εργασίες που
απαιτούν πολλές ώρες και πολλές ευθύνες. Άλλοι άνθρωποι
έχουν δύο δουλειές και συντηρούν και οικογένεια. Η μεγάλη
πίεση συχνά οδηγεί τους ανθρώπους σε νευρικά ξεσπάσματα -
γίνονται ευερέθιστοι, χάνουν την ψυχική τους ισορροπία και
βρίσκονται σε ένταση και αγωνία. Αρχίζουν να δρουν με τρόπο που
δεν είναι ο εαυτός τους. Μερικές φορές ξεσπούν αυτή την
αναστάτωσή τους στους αγαπημένους τους και πληγώνουν
εκείνους που θα έπρεπε να αγαπούν πιο πολύ.
Ο διαλογισμός είναι ένας τρόπος για να εξαλείψουμε την έλλειψη ισορροπίας που προκλήθηκε
από το νοητικό μας άγχος. Με το να αφιερώνουμε χρόνο σε διαλογισμό, δημιουργούμε ένα λιμάνι
όπου αποκαθιστούμε την ισορροπία στη νοητική μας λειτουργία. Μέσω του διαλογισμού ο νους μας
ηρεμεί και ελαττώνεται το επίπεδο του άγχους μας.
Εκτός από την ελάττωση του άγχους στη διάρκεια του διαλογισμού, υπάρχει και μια επίδραση που
συνεχίζεται. Θα δούμε ότι μπορούμε να διατηρήσουμε την ειρήνη του νου μας καθώς συνεχίζουμε
τις δραστηριότητές μας μέσα στην ημέρα. Καθώς τελειοποιούμε το διαλογισμό μας, μπορούμε
να διατηρήσουμε αυτή την ήρεμη κατάσταση του νου ακόμη και μέσα στην αναστάτωση και στις
συγκρούσεις. Θα δούμε ότι ελέγχουμε τις αντιδράσεις μας και μένουμε ατάραχοι όταν
ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις συγκρούσεις των άλλων.
Ένα άλλο όφελος του διαλογισμού είναι η αλλαγή της οπτικής μας γωνίας. Καθώς υψωνόμαστε
πάνω από τη σωματική συνειδητότητα, βλέπουμε ότι η ύπαρξη μας είναι κάτι πολύ περισσότερο
από αυτό που υπάρχει στο φυσικό κόσμο. Βλέπουμε την πιο πλατιά εικόνα και συνειδητοποιούμε
τις ανώτερες αξίες της ζωής. Έχουμε διαβάσει για κείνους που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες οι
οποίοι ανέφεραν το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε και να βοηθάμε τους άλλους. Τα ασήμαντα
πράγματα της ζωής δεν τους ενοχλούσαν πια, επειδή συνειδητοποίησαν ότι όταν φεύγουν από τον
κόσμο τίποτα άλλο δεν έχει σημασία εκτός από το αν ήταν δοτικοί και γεμάτοι αγάπη. Ο διαλογισμός
μάς δίνει την ίδια οπτική γωνία. Έτσι δεν μπλεκόμαστε στα τιποτένια πράγματα της ζωής αλλά
παραμένουμε εστιασμένοι στους ανώτερους στόχους μας.
Μέσω του διαλογισμού μπορούμε να θεραπεύσουμε την νοητική μας κατάσταση και μπορούμε
με τον καιρό, να αποκτήσουμε ισορροπία του νου για να λειτουργούμε πιο αποτελεσματικά και
πιο ειρηνικά σε αυτό τον κόσμο.
ΕΡ: Πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε το συναισθηματικό πόνο μέσω του διαλογισμού;
.JPG)
Η οικογενειακή ζωή έχει αλλάξει δραματικά. Σε πολλές
οικογένειες που και οι δύο γονείς πρέπει να εργαστούν,
οι άνθρωποι έχουν λιγότερο χρόνο για τα παιδιά τους.
Οι νέοι συχνά μεγαλώνουν με νταντάδες ή σε παιδικούς
σταθμούς. Με τη διάλυση των οικογενειών ή με τις
μετακομίσεις των ανθρώπων από κει που ζουν οι
κοντινοί συγγενείς τους, σε μέρη που υπάρχουν
καλύτερες ευκαιρίες για δουλειά, τα παιδιά δεν είναι
κοντά στους παππούδες και στις γιαγιάδες, στις θείες
και στους θείους, για να τα φροντίσουν όταν οι γονείς
τους εργάζονται. Μερικές φορές, ακόμη και αν κάποιος ξαναγυρίσει κοντά στην οικογένεια
και στους συγγενείς του, υπάρχει ένταση μεταξύ διαφόρων μελών της οικογένειας. Αυξάνεται
ο αριθμός των παιδιών που δεν παίρνουν την αγάπη και τη προσοχή που χρειάζονται για να
γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι και συναισθηματικά υγιείς.
Υπάρχει επίσης αύξηση στη βία στις συζυγικές σχέσεις, στον εθισμό στα ναρκωτικά και
στο οινόπνευμα, στη κακή μεταχείριση των παιδιών και στη δυσλειτουργία των οικογενειών.
Καθώς η κοινωνία δίνει μεγάλη έμφαση στα ακαδημαϊκά επιτεύγματα και στην προετοιμασία
για καριέρα, δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο, εμείς στη Δύση, για να μάθουμε πώς να έχουμε
καλές σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, πώς να αναπτύσσουμε τις ικανότητές μας ως
γονείς και ως σύζυγοι και πώς να αντιμετωπίσουμε τον συναισθηματικό πόνο. Το αποτέλεσμα
είναι να αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων με συναισθηματικά προβλήματα. Ο ψυχολογικός
και συναισθηματικός πόνος που ήταν πρόβλημα μόνο λίγων, τώρα έχει πάρει μαζικές διαστάσεις.
Οι ψυχολόγοι συχνά αναγνωρίζουν τους πόνους αυτούς ως απομεινάρια μιας παιδικής ηλικίας
που δεν είχε πληρότητα. Η δημοφιλής φράση στη Δύση για τη θεραπεία αυτής της κατάστασης
είναι, «θεραπεύοντας το εσωτερικό σου παιδί». Αυτό αναφέρεται στα αισθήματα που
είχαμε ως παιδιά και δεν θεραπεύτηκαν ποτέ. Μπορεί να είχαμε πληγωθεί και να μας είχαν
κακομεταχειριστεί οι γονείς μας ή μπορεί να νιώσαμε ότι δεν μας αγαπάνε, δεν μας φροντίζουν
ή να νιώσαμε εγκατάλειψη, απόρριψη και ντροπή. Όταν τα πρόσω πα που είναι σημαντικά
στη ζωή ενός παιδιού δεν το βοηθούν να θεραπεύσει αυτούς τους πόνους, το άτομο κουβαλάει
αυτές τις πληγές και στην ενηλικίωση του. Η συναισθηματική του ανάπτυξη συρρικνώθηκε σε
παιδικό επίπεδο. Παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι μεγαλώνουν και έχουν σώμα και
νοητική ικανότητα ενηλίκου, τα συναισθήματά τους εξακολουθούν να λειτουργούν ακόμη
σε παιδικό επίπεδο. Έτσι, όταν άλλοι ενήλικες τους πληγώνουν, τους κατακρίνουν, τους
απορρίπτουν ή δεν δρουν με αγάπη προς αυτούς, οι ενήλικες με αυτό τον πόνο του
εσωτερικού παιδιού αντιδρούν όπως όταν ήταν παιδιά: κλαίνε, πράττουν όπως τότε, το βάζουν
στα πόδια, αποτραβιούνται, θυμώνουν, παραφέρονται και δρουν παιδαριωδώς μεταξύ των
άλλων ενηλίκων. Ο πόνος της κρίσης ξανανοίγει τις πληγές της παιδικής τους ηλικίας και
αναβιώνουν τον ίδιο πόνο ως ενήλικες. Κάθε φορά που πληγώνονται το σημάδι γίνεται
βαθύτερο. Αντί να θεραπευτεί η πληγή τραυματίζεται περισσότερο και οι άνθρωποι
γίνονται τόσο υπερευαίσθητοι που δεν μπορούν πια να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις
των ενηλίκων. Ενδέχεται κάποια στιγμή να αρχίσουν να αποφεύγουν τους ανθρώπους,
να δημιουργούν άμυνες ή να δρουν επιθετικά ακόμη και σε ασήμαντες συγκρούσεις.
Ο διαλογισμός μπορεί να συμπληρώσει τις διάφορες μορφές θεραπείας που χρησιμοποιούν
οι άνθρωποι για να θεραπεύσουν το συναισθηματικό πόνο. Καθώς οι άνθρωποι προσπαθούν
να λύσουν τα συναισθηματικά τους προβλήματα, συχνά με την καθοδήγηση εκπαιδευμένων
ειδικών, μπορούν να βελτιώσουν τη θεραπεία τους με το διαλογισμό. Ο διαλογισμός
απαλύνει το συναισθηματικό πόνο με διάφορους τρόπους. Πρώτον, καθώς
υψωνόμαστε πάνω από τη σωματική συνειδητότητα βλέπουμε τη ζωή μας από μια πιο
διαυγή οπτική γωνία. Αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε την αιτία του πόνου μας και να
λύνουμε τα προβλήματα μας. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι ούτε καν ενήμεροι για το λόγο
που δρουν και αισθάνονται με αυτό τον τρόπο.
Ανυψώνοντας τη συνειδητότητα μας γινόμαστε ενήμεροι για τις αιτίες κάποιων
συναισθημάτων μας. Μπορούμε τότε να εντοπίσουμε τον τομέα της ζωής μας που
χρειάζεται φροντίδα. Στο διαλογισμό ερχόμαστε σε επαφή με την πηγή όλης της
αγάπης. Το ρεύμα του Φωτός και του Ήχου είναι της ίδιας ουσίας με αυτή της ψυχής
και της Υπερψυχής. Αυτή η ουσία είναι αγάπη, συνειδητότητα και μακαριότητα.
Καθώς ερχόμαστε σε επαφή με αυτό, έχουμε την εμπειρία της Θείας αγάπης.
Συνδεόμαστε με την αγάπη του Θεού που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα μας.
Λέγεται ότι, «ο Θεός είναι αγάπη, η ψυχή είναι αγάπη και ο δρόμος πίσω στο Θεό είναι
μέσω της αγάπης». Μπορεί να μην βιώσαμε την αγάπη όταν ήμασταν παιδιά και μπορεί
να υποφέρουμε ακόμη από αυτές τις πληγές, αλλά η επαφή με τη Θεία αγάπη γεμίζει
αυτό το κενό με περισσότερη αγάπη από όση μπορούμε να φανταστούμε. Μπορούμε
να πάρουμε μια ιδέα από αυτή την αγάπη διαβάζοντας για τις επιθανάτιες εμπειρίες
που είχαν κάποιοι άνθρωποι. Αυτοί περιγράφουν ότι βρέθηκαν στην παρουσία ενός
φωτεινού όντος, που ακτινοβολούσε σε αυτούς περισσότερη αγάπη από ότι είχαν
ποτέ νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή τους. Πραγματικά, η αγάπη ήταν τόσο βαθιά και
τους έδινε τόση πληρότητα, που πολλοί δεν ήθελαν να επιστρέψουν στο σώμα τους -
και φανταστείτε ότι αυτό είναι μόνο μια περιγραφή επιθανάτιων εμπειριών που μόλις
άγγιξαν τα σύνορα των ανώτερων περιοχών. Η αγάπη που βρίσκουμε σε ανώτερες περιοχές
είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που περιγράφεται στις επιθανάτιες εμπειρίες. Οι άγιοι
και οι ιδρυτές των θρησκειών που ταξίδεψαν μέσω του διαλογισμού σε ανώτερες
περιοχές από αυτές που συνάντησαν εκείνοι που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες,
περιγράφουν στα γραπτά τους τη συναρπαστική αγάπη που ένιωσαν στο Υπερπέραν.
Η Αγία Αικατερίνη της Σιένα μιλάει γι' αυτό σαν το μυστικό γάμο με το Θεό. Οι μύστες
και οι άγιοι από την Ινδία μιλούν για την ένωση με το Θεό σαν τον αιώνιο γάμο με τον
Αγαπημένο τους. Αν μουσκέψουμε με αυτή την αγάπη, το κενό που έχει μείνει στην
καρδιά μας από τους πόνους της παιδικής μας ηλικίας θα γεμίσει. Έτσι ο διαλογισμός
μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά στη θεραπεία των συναισθηματικών πόνων.
Από την διδασκαλία του Ραντζιντερ Σινγκ
πηγή: http://theliveinlight.blogspot.gr
Απελευθερωθείτε από τον καρκίνο
Το πρωταρχικό που πρέπει να κάνουμε όταν έχουμε καρκίνο είναι να ερχόμαστε σε επαφή με ειδικό ογκολόγο .Η διατροφή και η ψυχολογική βοήθεια διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο στην αυτοθεραπεία μας. Είναι αδύνατο να γίνουμε καλά αν δεν το έχουμε πιστέψει. Καλώς ή κακώς έτσι λειτουργεί το Σύμπαν, μόνο ό,τι πιστέψουμε απόλυτα έρχεται και γίνεται η πραγματικότητα μας.
Η τεχνική του διαλογισμού και του οραματισμού, όπου ο ασθενής οραματίζεται τα καρκινικά κύτταρα του να λιώνουν και βέβαια ενδόμυχα το πιστεύει αυτό, έχει εφαρμοσθεί από κορυφαίους γιατρούς και έχει θεαματικά αποτελέσματα. Πρέπει ο ασθενής να ακολουθήσει την παραπάνω διατροφή, να αποφύγει εντελώς τις ζωικές πρωτεΐνες, τρεφόμενος κυρίως με φρέσκα λαχανικά, βλαστάρια από μπρόκολο, φύκια Spirulina, χυμό Aloe Vera, χυμό από βλαστάρια σιταριού, πορτοκάλια, βιταμίνη C, το αμινοξύ λυσίνη (όσπρια, καρύδια) και να πιστέψει και να αποφασίσει ότι θα γίνει καλά. Η πίστη του ανθρώπου κάνει θαύματα στη θεραπεία του, ο άνθρωπος πρέπει να βρει μια επικοινωνία με την Πηγή του, της οποίας αποτελεί μέρος. Αν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει γιατί έπαθε καρκίνο, αλλάξει τρόπο ζωής, αλλάξει πλήρως τρόπο διατροφής, επικοινωνήσει με την Πηγή του, απαλλαγεί από το φόβο και κάθε αρνητικό συναίσθημα, τότε θα γίνει καλά. Η θεραπεία με ηλεκτρομαγνητικά έχει αμφίβολα αποτελέσματα. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε αν έχετε καρκίνο, είναι να ακολουθείτε αυτά που σας λένε οι γιατροί σας, αλλά παράλληλα να ακολουθείτε την παραπάνω διατροφή, να απαλλάσσεστε από τα αρνητικά συναισθήματα και το κυριότερο να πιστεύετε ενδόμυχα μέσα σας ότι θα γίνετε καλά.
Για να βοηθηθούμε πρέπει :
- Να αλλάξουμε πλήρως τις πεποιθήσεις μας να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας, να τον αγαπήσουμε να απαλλαγούμε από τα αρνητικά μας συναισθήματα και από την εσωτερική σύγκρουση που δημιουργεί συνεχώς τοξικές στρεσογόνες ορμόνες (κορτιζόλη, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη) που καταβάλλουν τον οργανισμό μας.
- Να αποφεύγουμε παντελώς κάθε ζωική πρωτεΐνη (κρέατα, γαλακτοκομικά, ψάρια).
- Τρεφόμαστε με φρούτα και λαχανικά που περιέχουν βιταμίνη C (πορτοκάλια, φράουλες, πιπεριές..) σε συνδυασμό με προϊόντα που περιέχουν το αμινοξύ λυσίνη (όσπρια, καρύδια, αμύγδαλα), τον καρπό από το κουκούτσι του βερίκοκου.
- Στη συνέχεια θα πρέπει να προσέξουμε πάρα πολύ τη διατροφή μας, να ακολουθήσουμε μια πλήρως φυτική διατροφή, πίνοντας κάθε μέρα χυμό από φύτρο σιταριού και φύτρα από μπρόκολο, φύλλα Aloe Vera, φύκια Spirulina. Θα πρέπει να τρώμε ωμά λαχανικά διότι ενεργοποιούν το αμυντικό μας σύστημα. Ευλογούμε πάντα την τροφή μας, τρώμε μόνο όταν είμαστε ήρεμοι και πεινάμε, μασάμε πάρα πολύ καλά την τροφή μας. Πίνουμε νερό από φίλτρο το οποίο το εμπλουτίζουμε με οξυγόνο με συσκευή όζον. Επίσης προσπαθούμε να βρισκόμαστε κοντά στη φύση, σε βουνό ή θάλασσα για να αναπνέουμε καθαρό αέρα.
- Οραματιζόμαστε και προσευχόμαστε πολλές φορές την ημέρα και βλέπουμε τον εαυτό μας να έχει γίνει ήδη καλά. Ο οραματισμός ενεργοποιεί πλήρως το ανοσοποιητικό μας σύστημα
- Γυμναζόμαστε καθημερινά, το βάδισμα το κολύμπι και ακόμη καλύτερα η αεροβική γυμναστική ισχυροποιεί το αμυντικό μας σύστημα.
- Έχουμε απόλυτη πίστη, απόλυτη βεβαιότητα ότι θα γίνουμε καλά
- Το άλφα και το ωμέγα για τη θεραπεία μας είναι η πίστη μας στη θεραπεία μας. Μόνο ό,τι πιστέψουμε, έρχεται στην πραγματικότητά μας. Τα μάτια μας βλέπουν άπειρες εικόνες, (20 εκ ψηφία ή bits το δευτερόλεπτο) εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι βλέπουμε ελάχιστες (μόνο 40 ψηφία), βλέπουμε τα γεγονότα που πιστεύουμε ότι υπάρχουν, τις καταστάσεις που έχουμε δεχθεί σαν πραγματικότητα. Είναι αδύνατο να γίνουμε καλά αν δεν έχουμε πιστέψει ότι θα γίνουμε καλά, καλώς ή κακώς έτσι λειτουργεί το Σύμπαν. Τα ενδόμυχα πιστεύω μας μεταδίδονται στο Σύμπαν με τις δονήσεις που εκπέμπει η καρδιά μας. Σύμφωνα με την κβαντική φυσική από τις άπειρες πιθανότητες ή δυνατότητες που υπάρχουν στο Σύμπαν, γίνεται πραγματικότητα η δυνατότητα που θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας, αλλά κυρίως η δυνατότητα που θα πιστέψουμε ενδόμυχα ότι είναι η πραγματικότητά μας. Σημαντικότατο ρόλο παίζουν τα συναισθήματά μας, θα γίνουμε καλά μόνο αν ενδόμυχα αισθανόμαστε ελπίδα, ασφάλεια, αγάπη. Αν θέλουμε να γίνουμε καλά και ενδόμυχα φοβόμαστε ότι δεν θα γίνουμε αλλά θα πεθάνουμε, επικεντρωνόμαστε στην κατάσταση ότι δεν θα γίνουμε καλά. Τότε η καρδιά μας στέλνει στο Σύμπαν μηνύματα φόβου, πίστης ότι δεν θα γίνουμε καλά, τότε με τη στάση μας δυστυχώς μέσα από τις άπειρες δυνατότητες που υπάρχουν στο Σύμπαν, έχουμε επιλέξει να μην γίνουμε καλά και να πεθάνουμε.
Είναι όμως εύκολο να αισθανόμαστε ασφάλεια , ελπίδα, γαλήνη και αγάπη όταν απειλείται η ζωή μας, όταν οι γιατροί μας έχουν ξεγραμμένους; Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική μας φύση και να πάρουμε δύναμη από την Πηγή μας, να μάθουμε να κλείνουμε τα μάτια μας, να προσευχόμαστε και να βρίσκουμε γαλήνη, να ερχόμαστε σε επαφή με την Πηγή μας και να λαμβάνουμε την έμπνευση, δύναμη και αγάπη που χρειαζόμαστε.
πηγή: www.afotopoulos.gr
Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
κομμάτια πάνω στην τρίτη κατάσταση
από την Διδασκαλεία του Α.Δ. Samael Aun Weor
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Όσοι υποφέρουν, όσοι κλαίγονται, όσοι υπήρξαν θύματα προδοσίας ή την πλήρωσαν άσχημα στη ζωή από κάποια αχαριστία, από κάποια συκοφαντία ή απάτη, ξεχνούν τον εαυτό τους πραγματικά, το Πραγματικό εσωτερικό τους Είναι, ταυτίζονται απόλυτα με την ηθική τους τραγωδία…
Η Εργασία με τον εαυτό μας είναι το βασικό χαρακτηριστικό του Κάθετου Δρόμου. Κανείς δεν μπορεί να περπατήσει το Μονοπάτι της Μεγάλης Ανταρσίας, αν δεν εργάζεται καθόλου πάνω στον εαυτό του.
Η Εργασία στην οποία αναφερόμαστε είναι Ψυχολογικού είδους. Κατέχει την αδιαμφισβήτητη μετατροπή της στιγμής του παρόντος, μέσα στην οποία βρισκόμαστε. Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε από στιγμή σε στιγμή…
Για παράδειγμα κάποιος που βρίσκεται σε απελπισία εξ’ αιτίας κάποιου συναισθηματικού προβλήματος, ή κάποιου οικονομικού ή πολιτικού προβλήματος, προφανώς έχει ξεχάσει τον εαυτό του…
Ένα τέτοιο άτομο, αν σταματήσει για μια στιγμή, εάν παρατηρήσει την κατάσταση, αν προσπαθήσει να θυμηθεί τον Εαυτό του και ύστερα κάνει μια προσπάθεια για να κατανοήσει την σημασία των πράξεων του· αν συλλογιστεί λίγο, αν σκεφτεί ότι όλα περνούν, ότι η ζωή είναι απατηλή, περαστική και ότι ο θάνατος κάνει στάχτη όλες τις ματαιότητες του κόσμου· αν καταλάβει ότι το πρόβλημά του δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια «μεγάλη φούσκα», κάτι το φευγαλέο το οποίο γρήγορα σβήνει, θα δει ξαφνικά ότι όλα αλλάζουν…
Το να μετατρέψουμε τις μηχανικές αντιδράσεις είναι δυνατόν μέσω της Λογικής Αντιμετώπισης και του Εσωτερικού Αυτό-Συλλογισμού του Είναι…
Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι αντιδρούν μηχανικά εμπρός στις διάφορες συνθήκες της ζωής…
Φτωχοί άνθρωποι! Συνηθίζουν να συμπεριφέρονται πάντα σαν θύματα. Όταν κανείς τους κολακέψει χαμογελούν, όταν τους ταπεινώσουν υποφέρουν, βρίζουν όταν τους βρίσουν, πληγώνουν όταν τους πληγώσουν , ποτέ δεν είναι ελεύθεροι. Οι όμοιοί τους μπορούν να τους σέρνουν από την χαρά στη λύπη, από την ελπίδα στην απελπισία.
Κάθε άτομο που βαδίζει στον Οριζόντιο Δρόμο μοιάζει με ένα μουσικό όργανο, που κάθε όμοιός του το παίζει σύμφωνα με την όρεξή του…
Όποιος μάθει να μετατρέπει τις μηχανικές σχέσεις, κατ’ ουσίαν έχει μπει στον «Κάθετο Δρόμο».
Αυτό φανερώνει μια βασική αλλαγή στο Επίπεδο του Είναι· είναι εξαιρετικό αποτέλεσμα της «Ψυχολογικής Ανταρσίας».
«Το να θέλουμε να βιώσουμε τις μεγάλες πραγματικότητες των Ανωτέρων Κόσμων χωρίς να έχουμε Αφυπνίσει την Συνείδηση στο εδώ και τώρα, είναι να προχωράμε στον λανθασμένο δρόμο. Η Αφύπνιση της Συνείδησης προκαλεί την ανάπτυξη της Χωρικής Αίσθησης και μας επιτρέπει να πειραματιστούμε με Αυτό που είναι ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ».
_____________________
1. Η ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
____________
Είναι πολύ σπάνιο το να βρεις στη ζωή κάποιο πρόσωπο ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ και ΞΥΠΝΙΟ.
Οι άνθρωποι ονειρεύονται όταν το σώμα κοιμάται και ονειρεύονται επίσης όταν το σώμα είναι σε κατάσταση εγρήγορσης. Οι άνθρωποι οδηγούν αυτοκίνητα ονειρευόμενοι, εργάζονται ονειρευόμενοι, περπατούν στους δρόμους ονειρευόμενοι, ζουν την κάθε τους στιγμή ονειρευόμενοι.
Είναι πολύ φυσικό ένας καθηγητής να ξεχάσει την ομπρέλα του ή να ξεχάσει στο αυτοκίνητο κάποιο βιβλίο ή το πορτοφόλι. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο καθηγητής έχει κοιμισμένη τη Συνείδηση: Ονειρεύεται...
Είναι πολύ δύσκολο να παραδεχθούν οι άνθρωποι ότι Κοιμούνται. Όλος ο κόσμος πιστεύει τον εαυτό για Ξύπνιο. Αν κάποιος παραδεχόταν ότι έχει τη Συνείδηση κοιμισμένη, είναι φανερό ότι από τη στιγμή εκείνη θα άρχιζε να Ξυπνά.
Ο μαθητής ή η μαθήτρια ξεχνά το βιβλίο στο σπίτι, ή το τετράδιο που πρέπει να πάρει μαζί του στο σχολείο. Τέτοια λησμονιά φαίνεται εντελώς κανονική και είναι, αλλά δείχνει την κατάσταση του ύπνου που βρίσκεται η Ανθρώπινη Συνείδηση.
Οι επιβάτες κάθε δημόσιου μεταφορικού μέσου των πόλεων, μερικές φορές συνηθίζουν να προσπερνούν τη στάση τους, γιατί κοιμούνται και όταν Ξυπνούν, συνειδητοποιούν ότι πέρασαν τη στάση τους και τώρα θα πρέπει να γυρίσουν με τα πόδια πίσω κάμποσα τετράγωνα.
Σπάνιες οι φορές στη ζωή που ο άνθρωπος είναι πραγματικά Ξύπνιος, και όταν ξυπνήσει έστω και για μια στιγμή, όπως στις στιγμές ατέλειωτου τρόμου, βλέπει τον εαυτό του προς στιγμή με τρόπο ολοκληρωτικό. Αυτές οι στιγμές είναι αξέχαστες.
Ο άνθρωπος, που γυρίζει στο σπίτι του αφού διέτρεξε όλη την πόλη, είναι δύσκολο να θυμάται με λεπτομέρειες όλες του τις σκέψεις, τα συμβάντα, τα πρόσωπα, τα πράγματα, τις ιδέες, κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. Στην προσπάθεια του να θυμηθεί, θα συναντήσει στη μνήμη του μεγάλα κενά που αντιστοιχούν συγκεκριμένα στις στιγμές του βαθύτερου ύπνου.
Μερικοί σπουδαστές της ψυχολογίας έχουν προσπαθήσει να ζήσουν σε εγρήγορση από λεπτό σε λεπτό, αλλά ξαφνικά αποκοιμούνται, καμιά φορά συναντώντας κάποιο φίλο στο δρόμο, μπαίνοντας σε κάποιο κατάστημα για να αγοράσουν κάτι κ.λπ., και όταν ώρες αργότερα θυμηθούν την απόφαση τους να ζήσουν σε εγρήγορση και ξύπνιοι λεπτό προς λεπτό, τότε καταλαβαίνουν ότι είχαν κοιμηθεί όταν είχαν μπει στο τάδε μέρος ή όταν συνάντησαν τον τάδε άνθρωπο κ.λπ., κ.λπ.
Το να είσαι ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ είναι κάτι το πολύ δύσκολο, αλλά μπορούμε να φτάσουμε σ' αυτή την κατάσταση μαθαίνοντας να ζούμε σε εγρήγορση και ΕΠΑΓΡΥΠΝΟΙ από ΣΤΙΓΜΗ σε ΣΤΙΓΜΗ. Αν θέλουμε να φτάσουμε στην ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ χρειάζεται να ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ μορφή.
Όλοι εμείς έχουμε το ΕΓΩ, τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. Το Εγώ είναι που χρειαζόμαστε να εξερευνήσουμε για να Γνωρίσουμε τον Εαυτό Μας και να γίνουμε ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ.
Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να ΑΥΤΟ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΟΥΜΕ, να ΑΝΑΛΥΣΟΥΜΕ και να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ κάθε ένα από τα Ελαττώματα μας. Είναι αναγκαίο να μελετήσουμε τους εαυτούς μας στα πεδία του Νου, των Συναισθημάτων, των Συνηθειών, των Ενστίκτων και του Σεξουαλικού.
Ο Νους έχει πολλά ΕΠΙΠΕΔΑ, έχει περιοχές ή διαμερίσματα ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ τα οποία πρέπει να γνωρίσουμε σε βάθος μέσω της ΑΥΤΟ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ, της ΑΝΑΛΥΣΗΣ, ΤΟΥ ΒΑΘΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ και της ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ.
Οποιοδήποτε Ελάττωμα μπορεί να εξαφανιστεί από ένα Διανοητικό Επίπεδο και να εξακολουθήσει να υπάρχει σε άλλα Υποσυνείδητα Επίπεδα του Νου.
Το πρώτο που χρειάζεται είναι η ΑΦΥΠΝΙΣΗ για να κατανοήσουμε την ίδια μας τη ΜΙΖΕΡΙΑ, τη ΜΗΔΑΜΙΝΟΤΗΤΑ και τον ΠΟΝΟ. Μετά αρχίζει το ΕΓΩ να ΠΕΘΑΙΝΕΙ από στιγμή σε στιγμή. ΕΠΕΙΓΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΓΩ.
Μόνο Πεθαίνοντας Γεννιέται το Αληθινά ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΙΝΑΙ μέσα μας. Μόνο το ΕΙΝΑΙ μπορεί να ασκήσει αληθινή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ.
ΝΑ ΞΥΠΝΑΜΕ, ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΜΑΣΤΕ· αυτές είναι οι τρεις ψυχολογικές φάσεις που μας οδηγούν στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΥΠΑΡΞΗ.
Πρέπει να Ξυπνήσουμε για να ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ και πρέπει να Πεθάνουμε για να ΓΕΝΝΗΘΟΥΜΕ. Αυτός που πεθαίνει χωρίς να έχει ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙ μεταμορφώνεται σε έναν ΧΑΖΟ ΑΓΙΟ. Αυτός που γεννιέται χωρίς να έχει Πεθάνει, μεταμορφώνεται σε ένα άτομο με ΔΙΠΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, την πολύ ΣΩΣΤΗ και την πολύ διεστραμμένη.
Η άσκηση της αληθινής ΕΞΟΥΣΙΑΣ μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από εκείνους που κατέχουν το Συνειδητό ΕΙΝΑΙ. Εκείνοι που ακόμη δεν κατέχουν το ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΙΝΑΙ, εκείνοι που δεν είναι ακόμα ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ, συνήθως κάνουν ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ και προξενούν πολλές ζημιές.
Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μάθουν να διατάζουν και οι μαθητές πρέπει να μάθουν να υπακούν.
Εκείνοι οι ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ που καταφέρονται κατά της υπακοής είναι εκ των πραγμάτων πολύ λανθασμένοι γιατί κανείς δεν μπορεί να διατάζει συνειδητά εάν προηγουμένως δεν έχει μάθει να υπακούει.
Πρέπει να ξέρεις να διατάζεις ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και πρέπει να ξέρεις να υπακούς συνειδητά.
_____________________
2. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ
____________
«Όποιος θέλει να αφυπνίσει Συνείδηση πρέπει να εξασκήσει, από στιγμή σε στιγμή, την εσωτερική ενθύμηση του ίδιου του εαυτού.
«Η ενθύμηση του εαυτού από στιγμή σε στιγμή, είναι στ’ αλήθεια μία εργασία πολύ δύσκολη, μόνο μια στιγμή απροσεξίας και το όνειρο αρχίζει»
Φαίνεται απίστευτο, αλλά ακόμα και όταν ο μαθητής παρατηρεί τον εαυτό του, δεν θυμάται τον εαυτό του.
Οι μαθητευόμενοι, χωρίς καμία αμφιβολία, στην πραγματικότητα δεν αισθάνονται τον εαυτό τους, δεν έχουν συνείδηση του εαυτού τους.
Μοιάζει κάτι απίστευτο, το ότι όταν ο γνωστικός μαθητευόμενος αυτοπαρατηρεί τον τρόπο που γελά, μιλά, βαδίζει κλπ, ξεχνά τον εαυτό του, αυτό είναι απίστευτο, αλλά βέβαιο.
Παρόλα αυτά είναι απαραίτητο να προσπαθούμε να θυμηθούμε τον εαυτό μας, ενώ αυτό-παρατηρούμαστε, αυτό είναι βασικό για να κατορθώσουμε το ξύπνημα της συνείδησης.
Το να αυτό-παρατηρούμαστε, το να αυτό-γνωριζόμαστε χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας, είναι τρομερά δύσκολο, αλλά τρομακτικά επείγον, για να κατορθώσουμε το ξύπνημα της συνείδησης.
Αυτό που λέμε μοιάζει με κουταμάρα, οι άνθρωποι αγνοούν ότι κοιμούνται, αγνοούν ότι δεν θυμούνται τον εαυτό τους, ούτε ακόμη όταν κοιτάζονται στον ολόσωμο καθρέφτη, ούτε ακόμα και όταν παρατηρούν τον εαυτό τους με λεπτομερειακή προσοχή.
Αυτή η λησμονιά του εαυτού μας, το να μην θυμόμαστε τον εαυτό μας, είναι στην πραγματικότητα το causacausarum[1] όλης της ανθρώπινης άγνοιας.
Όταν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος φθάσει στο να καταλάβει σε βάθος ότι δεν μπορεί να θυμάται τον εαυτό του, ότι δεν είναι συνειδητός του εαυτού του, είναι πολύ κοντά στο ξύπνημα της συνείδησης.
Μιλάμε για κάτι που πρέπει να στοχαστούμε βαθειά, αυτό που λέμε εδώ είναι πολύ σπουδαίο και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό αν διαβάζεται μηχανικά.
Οι αναγνώστες μας θα πρέπει να στοχάζονται. Ο κόσμος δεν είναι ικανός να αισθάνεται το δικό του Εγώ ενόσω αυτοπαρατηρείται, ούτε ενόσω αυτό περνάει από ένα κέντρο σε άλλο κλπ.
Το να παρατηρείς τον δικό σου τρόπο ομιλίας, γέλιου, βαδίσματος κλπ, κλπ, χωρίς να ξεχνάς τον εαυτό σου, αισθανόμενος αυτό το Εγώ μέσα σου, είναι πολύ δύσκολο, και ωστόσο βασικό, θεμελιώδες, για να καταφέρουμε το ξύπνημα της συνείδησης.
Ο μεγάλος Δάσκαλος Ουσπένσκι είπε: "Η πρώτη εντύπωση που μου προξένησε η προσπάθεια, για να είμαι συνειδητός του Είναι μου, για να έχω συνείδηση του εαυτού μου ως Εγώ, για να πω στον εαυτό μου: Εγώ περπατώ, Εγώ πράττω, και να προσπαθήσω να διατηρώ ζωντανό αυτό το Εγώ, να το αισθάνομαι μέσα μου, υπήρξε η ακόλουθη: Η σκέψη έμενε σαν κοιμισμένη, όταν εγώ έκανα το Εγώ, δεν μπορούσα ούτε να σκεφθώ ούτε να μιλήσω, μέχρι που ελάττωνα την ένταση της αίσθησης· επί πλέον κάποιος θα μπορούσε να διατηρηθεί σε παρόμοια κατάσταση, μόνο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα".
Είναι αναγκαίο να διαλύσουμε το πολλαπλό Εγώ, να το κάνουμε στάχτη, αλλά οφείλουμε να το γνωρίσουμε· να το μελετήσουμε στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα που συμβολίζονται μεταξύ των γνωστικών με τα σαρανταεννέα δαιμόνια του Ιαλδαβαώθ.
Αν ένας γιατρός πρόκειται να αφαιρέσει έναν καρκινικό όγκο, χρειάζεται πρώτα να τον γνωρίσει, αν ένας άνθρωπος θέλει να διαλύσει το Εγώ, πρέπει να το μελετήσει, να το συνειδητοποιήσει, να το γνωρίσει στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα.
Κατά την εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, σ’ αυτή την τρομερή υπερπροσπάθεια για να είσαι συνειδητός του δικού σου Εγώ, είναι φανερό ότι η προσοχή διαιρείται και εδώ επανερχόμαστε στο θέμα αυτό της διαίρεσης της προσοχής. Ένα μέρος της προσοχής κατευθύνεται όπως είναι λογικό προς την προσπάθεια, το άλλο προς το πολλαπλό Εγώ.
Η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι κάτι παραπάνω από την ανάλυση του εαυτού μας, είναι μια καινούργια κατάσταση, που γνωρίζεται μόνο διά μέσου της άμεσης εμπειρίας.
Κάθε ανθρώπινο ον έχει βιώσει κάποια φορά αυτές τις στιγμές, καταστάσεις εσωτερικής ανάμνησης του εαυτού του, κάποια φορά σε κάποια στιγμή ατελείωτου τρόμου, κάποια φορά στην βρεφική ηλικία ή σε κάποιο ταξίδι όταν αναφωνούσε: Και τι κάνω εγώ εδώ; Γιατί είμαι εγώ εδώ;
Η αυτό-παρατήρηση, συνοδευόμενη ταυτόχρονα με την εσωτερική ανάμνηση του δικού μας Εγώ, είναι τρομερά δύσκολη και όμως απαραίτητη για να αυτό-γνωριστούμε αληθινά.
Το πολλαπλό Εγώ καταλήγει πάντα κάνοντας το αντίθετο στην διάρκεια του διαλογισμού, αυτό χαίρεται μοιχεύοντας όταν προσπαθούμε να καταλάβουμε την λαγνεία, αυτό βροντά και αστράφτει σε οποιοδήποτε από τα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα του Ιαλδαβαώθ, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον θυμό, αυτό ζηλεύει να μην είναι ζηλιάρικο όταν προσπαθούμε να ελαττώσουμε σε σκόνη[2] την ζήλεια.
Εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας είναι να αντιλαμβανόμαστε όλες αυτές τις διαδικασίες του υποσυνείδητου του εαυτού μας, το Εγώ, το πολλαπλό Εγώ.
Η αυτό-παρατήρηση του τρόπου σκέψεώς μας, ομιλίας, γέλιου, βαδίσματος, φαγητού, αισθήματος κλπ χωρίς να ξεχνάμε τον εαυτό μας, τις εσωτερικές διαδικασίες του εγώ, αυτού που συμβαίνει εκεί μέσα στα σαρανταεννέα διαμερίσματα του υποσυνείδητου του Ιαλδαβαώθ, καταλήγει τρομαχτικά δύσκολο και όμως βασικό για την αφύπνιση της συνείδησης.
Η αυτοπαρατήρηση, η εσωτερική ανάμνηση του εαυτού μας, ξεκινά την ανάπτυξη της χωρικής αίσθησης που φθάνει στην πλήρη ωριμότητα με την αφύπνιση της συνείδησης.
Τα αναφερόμενα τσάκρας από τον κύριο Leadbeater[3] και από πολλούς άλλους συγγραφείς είναι σε σχέση με την χωρική αίσθηση όπως τα λουλούδια σε σχέση με το δέντρο της ζωής.
Το θεμελιώδες είναι το δέντρο. Η χωρική αίσθηση είναι η κανονική λειτουργία της αφυπνισμένης συνείδησης.
Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος μπορεί να δει, να ακούσει, να αγγίξει, να μυρίσει, και να πιάσει όλα όσα συμβαίνουν στα σαρανταεννέα υποσυνείδητα διαμερίσματα του Ιαλδαβαώθ.
Κάθε άνθρωπος αληθινά αφυπνισμένος, μπορεί να διαπιστώσει από μόνος του διά μέσου της άμεσης εμπειρίας τα όνειρα των ανθρώπων, μπορεί να δει αυτά τα όνειρα στα άτομα που περπατούν στους δρόμους, σ’ αυτούς που εργάζονται σε εργοστάσια, στους κυβερνώντες, σε κάθε πλάσμα.
Κάθε άνθρωπος αφυπνισμένος αληθινά, μπορεί να δει, να ακούσει, να μυρίσει, να αγγίξει και να πιάσει όλα τα πράγματα των ανωτέρων κόσμων.
Όποιος θέλει να δοκιμάσει την πραγματικότητα όλων όσων συμβαίνουν στις ανώτερες διαστάσεις του χώρου, πρέπει να αφυπνίσει συνείδηση, εδώ και τώρα.
_____________________
3. H ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ Ή ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ
ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ
____________
«Η Συγκέντρωση είναι μια φάση της συνειδητής προσοχής κατευθύνεται εκούσια προς τα πέντε κέντρα της οργανικής μηχανής για να παρατηρηθεί πως συμπεριφέρεται το Εγώ.
Η Συνειδητή Προσοχή καλείται επίσης «εσωτερική αντίληψη», η οποία από την άλλη, πρέπει να είναι πλήρης, φυσική, αυθόρμητη, χωρίς τίποτα το τεχνητό. Όταν η προσοχή πληροί αυτές τις προϋποθέσεις και γίνεται χρησιμοποιώντας την Τρίτη Κατάσταση Συνείδησης, αυτήν της ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, λέγεται τότε ότι είναι μια συγκέντρωση τέλεια.»
Γνωστικός Εκπαιδευτής
(1)Στα σχολεία, τα λύκεια και τα πανεπιστήμια διδάσκουν στους σπουδαστές να ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ στα μαθήματα και οι μαθητές και οι μαθήτριες προσέχουν για να αποφύγουν την επίπληξη, το τράβηγμα των αυτιών, το ξύλο με το χάρακα κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Όμως, δυστυχώς δεν τους διδάσκουν να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το τι είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.
Με την πειθαρχεία ο σπουδαστής προσέχει και ξοδεύει Δημιουργική Ενέργεια πολλές φορές με τρόπο μάταιο.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι η πιο λεπτή μορφή Δύναμης που παράγεται από την Οργανική Μηχανή.
Εμείς τρώμε και πίνουμε και όλες οι διαδικασίες της χώνευσης είναι, κατά βάθος, μια κατάληξη όπου οι χονδρές ύλες μετατρέπονται σε υλικά και δυνάμεις χρήσιμες.
Η δημιουργική ενέργεια είναι η λεπτότερη μορφή ΥΛΗΣ και ΔΥΝΑΜΗΣ που επεξεργάζεται ο οργανισμός.
Αν ξέρουμε να δώσουμε ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ μπορούμε να εξοικονομήσουμε Δημιουργική Ενέργεια. Δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί δεν διδάσκουν στους μαθητές τους το τι είναι ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ.
Οπουδήποτε και αν στρέψουμε την ΠΡΟΣΟΧΗ ξοδεύουμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Μπορούμε να εξοικονομήσουμε αυτή την ενέργεια διαιρώντας την προσοχή, αν δεν ταυτιζόμαστε με τα πράγματα, με τα πρόσωπα και με τις ιδέες. Όταν εμείς ταυτιζόμαστε με τα πρόσωπα, με τα πράγματα, και με τις ιδέες, ξεχνάμε τον εαυτό μας και τότε χάνουμε τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ με τον πιο λυπηρό τρόπο.
ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ να ξέρουμε ότι χρειαζόμαστε την εξοικονόμηση της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ για να αφυπνίσουμε τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και ότι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι το ΖΩΝΤΑΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ, ο ΦΟΡΕΑΣ της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, το όργανο για το ΞΥΠΝΗΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Όταν μάθουμε να ΜΗΝ ξεχνάμε τους ΕΑΥΤΟΥΣ μας, όταν μάθουμε να διαιρούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ ανάμεσα στο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ και τον ΤΟΠΟ, εξοικονομούμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να ξυπνήσουμε τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
ΕΙΝΑΙ αναγκαίο να μάθουμε να καθοδηγούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ για να ξυπνήσουμε τη συνείδηση, αλλά οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν ξέρουν τίποτα γι' αυτό, γιατί οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ δεν τους το έχουν διδάξει.
ΟΤΑΝ μάθουμε να χρησιμοποιούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ συνειδητά, τότε η πειθαρχία περιττεύει.
Ο μαθητής ή η μαθήτρια που είναι προσεκτικοί στην τάξη, στα μαθήματα, στους κανόνες, ΔΕΝ χρειάζονται πειθαρχία καμιάς μορφής.
Είναι ΕΠΕΙΓΟΝ να καταλάβουν οι ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ την αναγκαιότητα να συμφιλιώσουν με εξυπνάδα την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και την ΤΑΞΗ και αυτό είναι δυνατόν μέσω της ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ αποκλείει αυτό που ονομάζεται ΤΑΥΤΙΣΗ. Όταν ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ με τα πρόσωπα, με τα πράγματα και με τις ιδέες, έρχεται η ΓΟΗΤΕΙΑ και αυτή η τελευταία φέρνει ΥΠΝΟ στη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Πρέπει να ξέρουμε να δίνουμε την προσοχή χωρίς ΤΑΥΤΙΣΗ. ΟΤΑΝ προσέχουμε κάτι η κάποιον και ξεχνιόμαστε εμείς οι ίδιοι, το αποτέλεσμα είναι η ΓΟΗΤΕΙΑ και αυτή δημιουργεί ΥΠΝΟ στην ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Παρατηρείστε με προσοχή ένα θεατή του κινηματογράφου. Βρίσκεται κοιμισμένος, όλα τα αγνοεί, αγνοεί ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, είναι άδειος, μοιάζει με υπνοβάτη, ονειρεύεται με την ταινία που βλέπει, με τον ήρωα του φιλμ.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να προσέξουν στα μαθήματα, χωρίς να ξεχνούν τους εαυτούς τους, για να μην πέσουν στον ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΥΠΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Ο μαθητής πρέπει να βλέπει τον εαυτό του στη σκηνή όταν διαγωνίζεται ή όταν βρίσκεται μπροστά στον πίνακα μετά από διαταγή του δάσκαλου, ή όταν μελετά ή ξεκουράζεται ή παίζει με τους συμμαθητές του.
Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ σε ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ: ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, ΤΟΠΟΣ είναι εκ των πραγμάτων ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. Όταν δεν διαπράττουμε το ΛΑΘΟΣ να ΤΑΥΤΙΣΤΟΥΜΕ με τα πρόσωπα, τα πράγματα, και τις ιδέες κ.λπ., αποταμιεύουμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ και προκαλούμε μέσα μας το ξύπνημα της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.
Αυτός που θέλει να ξυπνήσει ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ, πρέπει να αρχίσει να ΞΥΠΝΑ εδώ και τώρα.
Όταν ο σπουδαστής διαπράττει το σφάλμα να ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ με τα πρόσωπα, τα πράγματα και τις ιδέες, όταν διαπράττει το σφάλμα να ξεχάσει τον εαυτό του, τότε πέφτει στη γοητεία και τον ύπνο.
Η πειθαρχία δεν διδάσκει στους σπουδαστές να ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Η πειθαρχία είναι μια αληθινή φυλακή του νου.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες πρέπει να μάθουν να καθοδηγούν τη ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ από τα ίδια τα θρανία του σχολείου έτσι ώστε αργότερα στην πρακτική ζωή, έξω από το σχολείο, να μην διαπράξουν το σφάλμα να ξεχάσουν τους εαυτούς τους.
Ο άνθρωπος που ξεχνά τον εαυτό του όταν τον προσβάλλει κάποιος, ταυτίζεται μ' αυτόν, γοητεύεται, πέφτει στον Ύπνο της Συνείδησης και τότε τραυματίζει ή σκοτώνει και πάει αναπόφευκτα στη φυλακή.
Αυτός που δεν αφήνεται να γοητευτεί από αυτόν που τον προσβάλλει, αυτός που δεν ταυτίζεται μ' αυτόν, αυτός που δεν ξεχνά τον εαυτό του, αυτός που ξέρει να δώσει ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, δεν θα ήταν ικανός να δώσει σημασία στα λόγια αυτού που τον προσβάλλει ή να τον τραυματίσει ή να τον σκοτώσει.
Όλα τα λάθη που διαπράττει το ανθρώπινο ον στη ζωή του οφείλονται στο ότι ξεχνά τον εαυτό του, ταυτίζεται, γοητεύεται και πέφτει σε ύπνο.
(2) Πρέπει να ξυπνήσετε φίλοι και να μάθετε να ζείτε επάγρυπνοι από λεπτό σε λεπτό, από στιγμή σε στιγμή. Είναι μη αναβλητέο να διαιρείτε πάντα την προσοχή σε τρία μέρη:
1ο : ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ,
2ο: ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ,
3ο: ΤΟΠΟΣ.
Υποκείμενο: Να μην ξεχνάμε τον εαυτό μας, να είμαστε αυτό-επάγρυπνοι κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό. Αυτό απαιτεί κατάσταση επαγρύπνησης σε σχέση με τις σκέψεις μας, χειρονομίες, δράσεις, συγκινήσεις, συνήθειες, λόγια κτλ.
Αντικείμενο: Λεπτομερή παρατήρηση όλων εκείνων των αντικειμένων ή των απεικονίσεων[4] που μέσω των αισθήσεων φθάνουν στον νου. Να μην ταυτιζόμαστε ποτέ με τα πράγματα, διότι έτσι πέφτει κανείς στην γοητεία και στον ύπνο της Συνείδησης.
Τόπος: Καθημερινή παρατήρηση του σπιτιού μας, της κρεβατοκάμαράς μας, σαν να ήταν κάτι καινούργιο· να ρωτάμε καθημερινά τον εαυτό μας: Γιατί έχω έρθει εγώ σε αυτό το μέρος; Σε αυτήν την αγορά; Σε αυτό το γραφείο; Σε αυτόν τον ναό; κτλ.
Αυτές οι τρεις όψεις της διαίρεσης της προσοχής, με κανέναν τρόπο δεν αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτε κάτι διαφορετικό από την διαδικασία της διάλυσης του Εγώ.
Ασυζητητί χρειάζεται να Αυτομελετηθούμε, να αυτοπαρατηρηθούμε από στιγμή σε στιγμή, εάν στην πραγματικότητα επιθυμούμε να ανακαλύψουμε τα ίδια μας τα Ψυχολογικά Ελαττώματα, διότι όπως ήδη είπαμε, σε σχέση με τους ομοίους μας, τα κρυμμένα ελαττώματα ανθίζουν αυθόρμητα, φυσιολογικά.
Δεν πρόκειται απλώς να αυτοπαρατηρούμε τα βήματα που κάνουμε, ούτε το σχήμα του σώματος κτλ. Η επαγρύπνιση πάνω στον ίδιο μας τον εαυτό συνεπάγεται την σιωπηλή και ήρεμη μελέτη όλων των εσωτερικών μας ψυχολογικών διαδικασιών, συγκινήσεων, παθών, σκέψεων, λόγων κτλ.
Η παρατήρηση των πραγμάτων χωρίς να ταυτιστούμε, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τις διαδικασίες της απληστίας, την προσκόλληση, την φιλοδοξία κτλ.
Είναι σίγουρο πως σε έναν πλεονέκτη, θα του κοστίσει πολύ δουλειά να μη ταυτιστεί, με ένα δακτυλίδι από διαμάντια ή μερικά χαρτονομίσματα κτλ.
Η παρατήρηση όσον αφορά τις τοποθεσίες, θα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε μέχρι που φθάνουν οι προσκολλήσεις μας και οι γοητείες σε σχέση με τα διάφορα μέρη.
Είναι λοιπόν αυτό το τριπλό παιχνίδι της προσοχής, μία άσκηση πλήρης για να αυτό-ανακαλυφθούμε και να αφυπνίσουμε συνείδηση.
_____________________
4. Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ:
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΩΜΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
____________
(1) « Ο κόσμος των σχέσεων έχει τρείς όψεις πολύ διαφορετικές που χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε με ακρίβεια.
Πρώτη: σχετιζόμαστε με το πλανητικό σώμα, δηλαδή το φυσικό σώμα.
Δεύτερη: ζούμε στον πλανήτη Γη και συνεπώς λογικό είναι να σχετιζόμαστε με τον εξωτερικό κόσμο και τα ζητήματα που μας αφορούν: οικογενειακά, εμπορικά, χρηματικά, πολιτικά κ.λ.π.
Τρίτη: η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του τον ίδιο. Για τους περισσότερους ανθρώπους αυτού του είδους η σχέση δεν έχει την παραμικρή σημασία. Δυστυχώς τους ανθρώπους τους ενδιαφέρουν μόνον οι δύο πρώτες μορφές σχέσεων. Αντιμετωπίζουν την τρίτη σχέση με την πιο απόλυτη αδιαφορία)».
(2) Ποτέ μην ξεχνάτε τον εαυτό σας. Όταν λέω να μην ξεχνιέστε, αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό με το σωστό τρόπο. Ένας αθλητής για παράδειγμα, θα φαινόταν ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του κι ωστόσο τον έχει ολότελα ξεχασμένο. Ένας αναχωρητής, ένας ερημίτης που ζει σε μια μοναχική σπηλιά, που κάνει μεγάλες νηστείες με το σώμα του γεμάτο από στάχτες και χώματα, νεκρωμένος από ένδεια, αδύνατος και πεινασμένος, παραδομένος σε εσωτερικά ζητήματα, θα φαινόταν πραγματικά ότι δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όμως στην πραγματικότητα έχει ολότελα ξεχάσει τον εαυτό του. Και γιατί αυτό; Διότι έχει ξεχάσει το φυσικό του σώμα, διότι δεν το διατηρεί καθώς πρέπει.
Το σώμα είναι ένα όργανο που μας έχει δοθεί για την εσώτερη αυτο-πραγμάτωση του Είναι. Όταν το εγκαταλείπουμε, αυτό σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει τον εαυτό μας, κι έτσι το σώμα έχει ένα σκοπό που έχει ορισθεί από το Νόμο, χρησιμεύει για την εκτέλεση του Κάρμα. Χρησιμεύει όμως επίσης για την αυτο-πραγμάτωση του Είναι, είναι ένα θαυμαστό εργαστήριο που πρέπει να το προσέχουμε.
Παρατηρείστε λοιπόν αυτά τα δύο άκρα-αντίθετα, του αθλητή που θα φαινόταν σαν να μην είχε λησμονήσει ποτέ τον εαυτό του, και του αναχωρητή που ζει στις σπηλιές πεθαίνοντας στην πείνα, που επίσης θα φαινόταν σαν κάποιος, που ουδέποτε ξέχασε τον εαυτό του. Όμως και οι δύο είναι παράλογα άκρα, τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος έχουν ξεχάσει τον εαυτό τους, κι ο ένας κι ο άλλος έχουν παραβιάσει το Νόμο της Ζυγαριάς, τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος βρίσκονται σε τέλεια ανισορροπία.
Ποιος θα ήταν ο τέλειος τρόπος ενέργειας για να μην ξεχνάει κανείς τον εαυτό του; Αληθινά, μόνο μέσω της τέλειας σχέσης μεταξύ συνείδησης, σώματος και εξωτερικού περιβάλλοντος πετυχαίνεται αυτή η θαυμαστή γνώση του πνεύματος και αυτή η αυθεντική διαγωγή με την οποία ουδέποτε ξεχνάει κανείς τον εαυτό του. Η συνείδηση, το σώμα και το εσωτερικό περιβάλλον απόλυτα ισορροπημένα, επιτρέπουν πραγματικά και αληθινά τη διατήρηση μιας θαυμάσιας σχέσης που χαρακτηρίζει, με απόλυτη ακρίβεια, εκείνον που ποτέ δεν ξεχνάει τον εαυτό του.
Η συνείδηση πρέπει να εκφράζεται μέσω των οργάνων του σώματος, μέσω της οργανικής μηχανής. Η συνείδηση πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, όπως ο σκοπός σε εποχή πολέμου. Είναι μέσω της μηχανής που σχετιζόμαστε με το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Έτσι λοιπόν, συνείδηση, σώμα και περιβάλλον σε τέλεια ισορροπία, είναι αναγκαίο, αν δεν θέλουμε να ξαναξεχάσουμε, ποτέ πια τον εαυτό μας. Αν η συνείδηση δεν συσχετίζεται έξυπνα με το σώμα, έρχονται οι αρρώστιες. Αν δεν συσχετίζεται σωστά με το περιβάλλον, έρχονται οι συγκρούσεις.
Έτσι λοιπόν συνείδηση, σώμα και περιβάλλον είναι καθοριστικά, πρωταρχικά, ζωτικά, για εκείνον που δεν ξεχνάει τον εαυτό του. Όποιοι ξεχνούν τον εαυτό τους, βαδίζουν στο δρόμο του λάθους. Όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας εμπρός σ' ένα ποτήρι κρασί, καταλήγουμε μεθύστακες όταν λησμονούμε τον εαυτό μας εμπρός σ' ένα άτομο του αντίθετου φύλου, καταλήγουμε να μοιχεύουμε· όταν ξεχνιόμαστε εμπρός σε κάποιον που μας προσβάλλει, καταλήγουμε να προσβάλουμε κι εμείς.
Επομένως στην πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην αφύπνιση της συνείδησης, αν ξεχνάει τον εαυτό του. Πως προχωρούμε στην καθημερινή ζωή; Αν παρατηρήσουμε τον κόσμο να βαδίζει στο δρόμο ή όταν είναι στη δουλειά του ή στο σπίτι του, μπορούμε να διαπιστώσουμε το ξεκάθαρο γεγονός ότι ξεχνούν τον εαυτό τους.
Είναι φανερό ότι αυτός που ξεχνάει τον εαυτό του, δεν θα μπορεί να αυτο-ανακαλύπτεται και θα συνεχίζει με τη συνείδηση κοιμισμένη. Αναμφισβήτητα χρειάζεται να αυτο-ανακαλυπτόμαστε, κι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από τις αμοιβαίες σχέσεις δηλαδή, με τη συμβίωση. Στην σχέση μας με τους άλλους τα ελαττώματα που φέρουμε κρυμμένα ξεπηδούν αυθόρμητα και αν είμαστε επάγρυπνοι και σε επιφυλακή, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου, τότε τα βλέπουμε.
Το ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί, πρέπει να υποβληθεί σε μελέτη μέσω του αποκαλυπτικού αυτοσυλλογισμού του Είναι. Το ελάττωμα που έχει ανακαλυφθεί πρέπει να υποβληθεί στο διαλογισμό. Μόνο μέσα απ' αυτό το βαθύ δρόμο της διάκρισης μπορούμε να γινόμαστε συνειδητοί οποιουδήποτε ψυχολογικού τύπου ελαττώματος.
Αναμφισβήτητα, κάθε ελάττωμα αντιπροσωπεύεται από ένα ψυχικό πρόσθετο. Αυτά τα πρόσθετα μπορούν να γίνονται ορατά μόνο με την αίσθηση της ψυχολογικής αυτο-παρατήρησης. Αναντίρρητα, αυτή η αίσθηση βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σ' όλους τους ανθρώπους. Όμως θα λέγαμε ότι: όργανο που δεν χρησιμοποιείται ατροφεί και όργανο που χρησιμοποιείται αναπτύσσεται. Καθώς λοιπόν θα βαδίζουμε χρησιμοποιώντας την αίσθηση της ψυχολογικής αυτο-παρατήρησης, αυτή θα αναπτύσσεται.
Αναμφισβήτητα, η ανάπτυξη μιας τέτοιας αίσθησης θα μας επιτρέψει να βλέπουμε τα ιδιαίτερα ψυχικά μας πρόσθετα.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να είμαστε μάρτυρες του ίδιου μας του εαυτού. Να βλέπουμε πως αυτά τα πρόσθετα κονιορτοποιούνται με τρόπο διδακτικό και διαλεκτικό. Είναι προφανές ότι για να πετύχουμε την αποσύνθεση αυτού ή εκείνου του πρόσθετου, είναι αναγκαίο να επικαλούμαστε μια ισχύ που να είναι ανώτερη του νου. Αυτή η δύναμη υπάρχει και είναι λανθάνουσα μέσα στον καθένα μας. Οι Ινδοστανοί την ονομάζουν Φίδι των Μαγικών μας δυνάμεων. Είναι η Κουνταλίνη, είναι η Κοσμική Μητέρα, είναι η Μάραχ, είναι η Τοναντζίν, η Ίσις, η Ντιάνα, η Κυβέλη, κ.τ.λ.
Είναι αναντίρρητα μια δύναμη που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση σε κάθε οργανική και ανόργανη ύλη. Είναι ένα μέρος του ίδιου μας του Είναι, που όμως είναι παράγωγο του. Μπορούμε να βοηθηθούμε από τη Μάραχ, από την Κοσμική μας Μητέρα, κατά την διάρκεια του βαθύ εσωτερικού διαλογισμού, οπότε Αυτή θα μπορεί να αποσυνθέτει το οποιοδήποτε πρόσθετο που προηγουμένως έχει κατανοηθεί σ' όλα τα επίπεδα του νου.
Είναι, λοιπόν, επομένως καλό να συλλογιστούμε βαθιά πάνω σ' όλα αυτά. Είναι πρόσφορο να καταλάβουμε βαθιά, την ωμή πραγματικότητα αυτών των ζητημάτων. Η Μαρία, η Ίσις, η Αδωνία, η Ινσομπέρτα, η Ρέα, η Κυβέλη, μας προσφέρουν τη βοήθεια τους. Κι εμείς πραγματικά χρειάζεται να βοηθηθούμε. Η συνείδηση κανονικά βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στα ψυχικά πρόσθετα. Κάθε πρόσθετο μοιάζει με μια φιάλη, μέσα στην οποία είναι εγκλωβισμένη η Συνείδηση, κι αν σπάσουμε τη φιάλη, θα απελευθερωθεί.
Είναι αναγκαίο να αφυπνίζουμε τη συνείδηση, για να μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην αλήθεια. Είναι ανάγκη να αφυπνίζουμε τη συνείδηση, για να κατορθώνουμε το συνεχές Σαμαντί. Είναι ανάγκη να ελευθερώνουμε τη συνείδηση, για να βιώνουμε με άμεση εμπειρία εκείνο που δεν είναι ο χρόνος, εκείνο που βρίσκεται πιο πέρα από το σώμα, τα πάθη και το νου.
Έτσι λοιπόν, αδελφοί, ελπίζω να κατανοείτε την ανάγκη να είστε επάγρυπνοι, όπως ο σκοπός σε καιρό πολέμου. Αυτή η κατάσταση εγρήγορσης δεν πετυχαίνεται μέσω των άκρων, αλλά βρίσκεται στο μέσο, στο κέντρο. Είπα ήδη ότι ένας αθλητής δεν είναι επάγρυπνος, ότι έχει ξεχάσει τον εαυτό του. Είπα επίσης ότι ένας αναχωρητής χωμένος σε μια μοναχική σπηλιά με το σώμα πεινασμένο, ούτε αυτός είναι αληθινά επάγρυπνος, έχει επίσης ξεχάσει τον εαυτό του. Ο δρόμος βρίσκεται στο κέντρο. Βρίσκεται στο να ξέρει κανείς να συσχετίζει την κατάσταση εγρήγορσης, την επάγρυπνη συνείδηση, με υγιές σώμα και με κατάλληλο περιβάλλον: μόνο έτσι δεν θα ξεχνάμε τον εαυτό μας.
Ο δρόμος είναι εσωτερικός, βαθύς.
_____________________
5. Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ
ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ
____________
«ΓΝΩΣΙΣ είναι μια λέξη που σημαίνει "Γνώση", "Πολυμάθεια". Την Πολυμάθεια[5], την ΣΟΦΙΑ, είναι που χρειαζόμαστε, και δεν την βρίσκουμε έξω από τον εαυτό μας, παρά μέσα σε αυτόν τον ίδιο...
Πρέπει να ξεφύγουμε από τα ρεύματα της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, και να προχωρήσουμε στην ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, βαθιά, προς τα μέσα, να βιώσουμε το Πραγματικό. Χρειάζεται να αυτο-γνωριστούμε· μόνο έτσι είναι δυνατόν να φτάσουμε στην εμπειρία αυτού που είναι πέρα από το χρόνο. Έτσι, ξεχνώντας την πάλη και τις συγκρούσεις μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, εμείς αυτο-εξεταζόμαστε με απευθείας τρόπο για να αυτό-γνωριστούμε, και ανακαλύπτουμε μέσα από την πραγματικήεμπειρία, αυτό που δεν γνωρίζουν οι οπαδοί των διαφόρων σχολών της αριστεράς και της δεξιάς: την Αλήθεια.»
Πάνω απ’ όλα είναι επείγον, μη αναβλητέο, δεν επιδέχεται καθυστέρησης (όπως είχα πει σε μια προηγούμενη συνάντηση), ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ, να μάθουμε να σκεφτόμαστε με ένα τρόπο νέο, με ένα τρόπο ξεχωριστό, επειδή η ΓΝΩΣΙΣ παρά το γεγονός ότι είναι μία Γνώση τόσο αρχαία, είναι νέα.
Και γράφει το Ευαγγέλιο του Χριστού, «Κανείς δεν βάζει οίνον νέο σε παλιούς ασκούς, διότι ο νέος οίνος (και έτσι είναι γραμμένο) θα καταστρέψει τους παλιούς ασκούς» ... Έχει επίσης ειπωθεί στο Ευαγγέλιο του Χριστού, «Κανείς δεν βάζει μπάλωμα κόβοντας καινούριο ύφασμα, για να μπαλώσει παλιό ένδυμα, το οποίο δεν χρησιμοποιείται πια, είναι άχρηστο.»[6] ... (Θα ήταν παράλογο, από κάθε άποψη, να το κάνει αυτό). Σκεφτείτε εσείς τι σημαίνει αυτό, για παράδειγμα, να κόψετε ένα κομμάτι από ένα νέο ένδυμα για να επιδιορθώσετε ένα παλιό ένδυμα· αυτό είναι παράλογο εκατό τοις εκατό...
Έτσι, στην αληθινή πραγματικότητα, αγαπητά μου αδέλφια, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε με ένα εντελώς νέο τρόπο, χρειάζεται ένας νοητικός μετασχηματισμός.
Παρ’ όλα αυτά, ας εμβαθύνουμε λίγο παραπάνω ... Υπάρχουν τέσσερα είδη συνείδησης, ή τέσσερις καταστάσεις συνείδησης, οι οποίες είναι ωφέλιμο για εσάς να τις κατανοήσετε εις βάθος:
Η πρώτη είναι αυτή στην οποία το άτομο κοιμάται βαθειά στο κρεβάτι του. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Εγώ περιπλανιέται, πηγαίνει έξω από το φυσικό σώμα, αλλά τελείως ασυνείδητο, σε «κωματώδη κατάσταση». Είναι καλό να κατανοηθεί ότι οι νεκροί μετά την αναχώρησή τους από το φυσικό σώμα, ζουν στους Εσωτερικούς Κόσμους με τη Συνείδηση εντελώς κοιμισμένη· Συνήθως περπατούν ονειρευόμενοι, ασυνείδητοι τελείως, πέρα για πέρα. Το ίδιο συμβαίνει και σε αυτόν το «μικρό-θάνατο», ο οποίος είναι ο συνήθης ύπνος: ενώ το φυσικό σώμα κοιμάται, το Εγώ περιπλανιέται ασυνείδητο, κοιμισμένο ...
Η δεύτερη Κατάσταση ονομάζεται «Κατάσταση Εγρήγορσης». Συμβαίνει ότι όταν ένα άτομο επιστρέφει στην κατάσταση της εγρήγορσης, εξακολουθεί να ονειρεύεται, εξίσου κοιμισμένος όπως όταν κοιμόταν, μόνο που τώρα το σώμα του είναι ενεργό για τα όνειρα· και συνεπώς είναι και πιο επικίνδυνο...
Είναι διαφορετικό, όταν το σώμα είναι παθητικό για τα όνειρα (τότε δεν υπάρχει τόσος κίνδυνος) και εντελώς διαφορετικό όταν το σώμα είναι ενεργό για τα όνειρα, και τότε ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος. Στην λεγόμενη «Κατάσταση της Εγρήγορσης», το φυσικό σώμα είναι ενεργό για τα όνειρα και τότε είναι που γίνονται τα λάθη όλων των ειδών. Όλη ανθρωπότητα ζει σε αυτές τις δύο καταστάσεις της συνείδησης.
Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε στην Τρίτη Κατάσταση Συνείδησης. Και θα μπορέσουμε να περάσουμε στην τρίτη κατάσταση της συνείδησης, η οποία είναι Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, ξεκινώντας με το να αλλάξουμε τον δικό μας τρόπο του σκέπτεσθαι. Γιατί αν έρθουμε εδώ, σε αυτό το Λουμισιάλ, για να λάβουμε τις διδασκαλίες και εν συνέχεια, όταν θα βγούμε έξω στο δρόμο είμαστε και πάλι αυτό που ήμασταν πριν, ποια ήταν η αλλαγή που πραγματοποιήθηκε στον τρόπο σκέψης;
Τι εξυπηρετεί να λαμβάνουμε τις διδασκαλίες, εδώ, σε αυτή την διάλεξη, εάν στο δρόμο, στο σπίτι, ή στην δουλειά, συνεχίζουμε όπως πάντα με τα αρνητικά μας συναισθήματα; Με τις αντιδράσεις μας στον αντίκτυπο του εξωτερικού κόσμου[7], με τις ίδιες ζηλοτυπίες όπως πάντα , με τα ίδια συνήθη μίση, κλπ.;
Πρέπει να αλλάξουμε, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο, τον τρόπο του σκέπτεσθαι· να μάθουμε να σκεπτόμαστε σύμφωνα με τις αξίες των διδασκαλιών που λαμβάνουμε εδώ πέρα. Εάν λάβουμε, λοιπόν, τις διδασκαλίες και ο μηχανικός τρόπος σκέψης συνεχίσει ως συνήθως, τότε πού είναι η αλλαγή; Δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσουμε σε τρίτο επίπεδο ή την Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης (που είναι η Ανάμνηση του Εαυτού Μας), αν δεν αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεπτόμαστε.
Αναμφίβολα, εάν θέλουμε μια αλλαγή, πρέπει να ξεκινήσουμε αλλάζοντας την διανοητική και την συναισθηματική πλευρά. Αυτό σημαίνει την εξάλειψη, απ’ τους εαυτούς μας, κάθε ασυνείδητου διανοητικού αυτοματισμού που έχουμε διατηρήσει , όλες αυτές τις διεργασίες του νου που εκλογικεύει, όλες τις ζήλιες, όλους εκείνους τους θυμούς, όλα αυτά τα μίση, όλες αυτές τις παλιές συνήθειες…
Η ριζική αλλαγή στο διανοητικό, λέμε ότι επείγει, εάν θέλουμε να προχωρήσουμε σε ένα υψηλότερο επίπεδο του Είναι, αν θέλουμε να προχωρήσουμε στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης, η οποία είναι η Ανάμνηση του Εαυτού μας.
Όταν κάποιος ταυτίζεται με κάποιον που τον προσβάλει, τότε εκείνη τη στιγμή, αυτός συνεχίζει, να σκέφτεται όπως και πριν (εάν τον προσβάλλουν, προσβάλει και αυτός· αν τον χτυπήσουν, χτυπάει). Προφανώς, αυτός συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο, δεν έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης του...
Εάν ένας άνθρωπος είναι ζηλότυπος, ζηλεύει πολύ τη σύζυγό του, αφού έχει έρθει εδώ για να λάβει τις διδασκαλίες, δεν έχει αλλάξει, απλά κουβαλάει την Γνώση στην μνήμη, σαν ακόμα ένα διακοσμητικό στοιχείο, σαν να φοράει ένα καινούριο ένδυμα, αλλά στον τρόπο που σκέπτεται εξακολουθεί να είναι ο ίδιος…
Όταν κάποιος είναι γεμάτος από λαγνεία, τότε λοιπόν δεν έχει αλλάξει, εξακολουθεί να είναι αυτό που ήταν πριν. Πώς μπορεί λοιπόν, να ανέβει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης; Και γιατί είναι λάγνος; Επειδή κουβαλάει μερικά ψυχικά επιπρόσθετα λαγνείας. Επιπλέον, αυτός που ταυτίζεται με κάποια σκηνή λαγνείας, προφανώς,ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ και σε αυτή τη στιγμή αυτός εκδηλώνεται λάγνα, δίνοντας την ευκαιρία στα Εγώ της λαγνείας να κάνουν ότι θέλουν αυτά.
Κάποιος που ξεχνάει τον ίδιο του τον εαυτό, κάποιος που ξεχνάει τον εαυτό του μπροστά σε ένα ποτήρι κρασί και καταλήγει μεθυσμένος, κάποιος που ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σ’ ένα άτομο του αντίθετου φύλου και καταλήγει να μοιχεύει, κάποιος που ξεχνά τον εαυτό του μπροστά σε μια προσβολή και καταλήγει να προσβάλει και αυτός, είναι επειδή πραγματικά, δεν είναι ακόμα έτοιμος για να περάσει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης, η οποία είναι η Ανάμνηση του Εαυτού.
Επειδή θα ήταν αντιφατικό ακόμα και να υποθέσουμε, ότι ένας άνθρωπος έχει περάσει στην Τρίτη Κατάσταση της Συνείδησης και ότι ξεχνάει τον εαυτό του· Εάν η Τρίτη Κατάσταση είναι επακριβώς αυτό, η ενθύμηση του εαυτού, τότε λοιπόν, ή έχει περάσει ή δεν έχει περάσει στην Τρίτη Κατάσταση, σ’ αυτήν δεν μπορούν να υπάρξουν ασάφειες κανενός είδους...
_____________________
6. Η ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ
____________
«Είναι αμέτρητοι οι αποκαρδιωμένοι υποψήφιοι που λόγω έλλειψης ψυχικών δυνάμεων και εσωτερικής φώτισης παραιτήθηκαν από την Εσωτερική Εργασία πάνω στον εαυτό τους. Είναι ελάχιστοι αυτοί που ξέρουν να επωφεληθούν από τις αντιξοότητες.
Σε καιρούς σκληρών δοκιμασιών, θλίψης και απελπισίας, πρέπει κανείς να προσφεύγει στην Εσωτερική Ενθύμηση του Εαυτού του.
Στα βάθη του καθενός μας βρίσκεται η ΤΟΝΑΝΖΙΝ των Αζτέκων, η ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ, η Αιγύπτια ΙΣΙΣ, η ΘΕΟΣ-ΜΗΤΕΡΑ, που μας προσμένει για να γιατρέψει την πονεμένη μας καρδιά».
Καλώς λοιπόν αδέλφια. Ας συνεχίσουμε εμείς εδώ με τις έρευνες μας... Εμείς θα πρέπει να δουλέψουμε το Διανοητικό Κέντρο και επίσης το Συναισθηματικό Κέντρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα αρνητικά συναισθήματα μας κάνουν ψεύτες -όπως σας είχα πει κάποια άλλη στιγμή· τα αρνητικά συναισθήματα μας μεταστρέφουν σε βίαιους, τα αρνητικά συναισθήματα μας κάνουν να ξεχάσουμε τους εαυτούς μας.
Ένα άτομο που είναι για παράδειγμα ζηλιάρης, καθοδηγούμενος από τα αρνητικά συναισθήματα της ζήλιας, αλλάζει και γίνεται βίαιος, και μπορεί να σκοτώσει κάποιον και συνεπώς να πάει στη φυλακή· μπορεί να μεταχειριστεί τη γυναίκα του άσχημα, ίσως άδικα κλπ. Έτσι λοιπόν τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να μετατρέψουν κάποιο σε συκοφάντη υποκριτή, σε βίαιο, σε διεστραμμένο...
Αλλά είναι πολύ δύσκολο, πράγματι, να μπορεί κάποιος να ελέγξει τα αρνητικά συναισθήματα. Την μιά στιγμή είμαστε ήρεμοι και την επόμενη στιγμή μπορεί να μην είμαστε. Εάν υποθέσουμε ότι θα ήμασταν εδώ σε μία κατάσταση πολύ αγίας ειρήνης, ακούγοντας αυτήν την διάλεξη, και ξαφνικά κάποιος φέρνει μια είδηση λέγοντας μας ότι ένας συγγενής ή ένας αδελφός μας έχει υποστεί βαρύ ξυλοδαρμό από τον τάδε, ή ότι χτυπήθηκε από μια σφαίρα... Φυσικά, εάν δεν έχουμε κανέναν έλεγχο πάνω στον εαυτό μας, φεύγουμε "σαν τρελοί", εγκαταλείποντας αμέσως αυτό το Λουμισιάλ, διαμαρτυρόμενοι σιωπηλά, έως που βρίσκουμε και κάποιον στο δρόμο και του λέμε γρήγορα τι συνέβη. Και ίσως στην πραγματικότητα αυτό που έχει συμβεί τελικά, φτάνοντας στο μέρος που μας είπαν ότι η τραγωδία διαδραματίστηκε, να είναι ότι δεν έχει συμβεί τίποτα· ήταν ένας λανθασμένος συναγερμός. Τι συνέβη λοιπόν;
Ένα πράγμα είναι πως, εγκαταλείψαμε την διάλεξη, το άλλο είναι ότι συκοφαντήσαμε κάποιον· από την άλλη, υιοθετήσαμε βίαιες συμπεριφορές, και μια άλλη, η οποία είναι και η χειρότερη, οχυρώσαμε τα «Εγώ» που έχουμε στο αρνητικό μέρος του Συναισθηματικού Κέντρου, αντί του να τα αποσυνθέσουμε.
Δείτε και μόνοι σας, πόση ζημιά μπορούν να μας προκαλέσουν τα αρνητικά συναισθήματα! Λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να γίνουμε δολοφόνοι, μπορούμε να γίνουμε διεστραμμένοι, μπορούμε να συκοφαντήσουμε τον πλησίον μας· λόγω ενός αρνητικού συναισθήματος μπορούμε να κρίνουμε λαθεμένα τον καλύτερο μας φίλο, κοκ. Και παρ’ όλα αυτά, έχουμε αυτή την ευδιάκριτη τάση να παρασυρόμαστε πάντα από τα αρνητικά συναισθήματα, δεν έχουμε μάθει να είμαστε αυστηροί, γαλήνιοι, ψύχραιμοι, ισορροπημένοι ...
Όπως και να έχει, το να εισάγουμε την Γνώση στον νέο τρόπο σκέψης μας – για να αλλάξουμε, και να την εισάγουμε και στο Συναισθηματικό Κέντρο, θα μας στοιχίσει λίγη δουλειά. Αλλά εάν σκεφτούμε πάνω στο τι είναι τα κέντρα της ανθρώπινης μηχανής -όπως για παράδειγμα το Διανοητικό Κέντρο το οποίο έχει κάτι από το Συναισθηματικό και κάτι από το Κινητικό Κέντρο- πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι το Κατώτερο Συναισθηματικό Κέντρο παραμένει υπό πλήρη έλεγχο;
Αν πούμε: "θα βάλω τη δύναμη της Θέλησης, δεν πρόκειται να ξεχαστώ και να παρασυρθώ από τα βίαια και τα αρνητικά συναισθήματα, ούτε για μια στιγμή", είναι πιθανόν ότι στην αρχή αυτής της αλλαγής να αποτύχουμε παταγωδώς. Συνεπώς, πρέπει να εισάγουμε την «Γνώση»[8] εδώ, στο μυαλό, να αισθανθούμε το Ανώτερο Συναίσθημα που γεννάει η Γνώση. Τότε το λίγο της Θέλησης που έχουμε αποκτήσει, μαζί με τη Γνώση και τα Ανώτερα Συναισθήματα θα μας επιτρέψουν να ελέγξουμε πλήρως, τα Κατώτερα και Αρνητικά Συναισθήματα.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να ελέγχουμε το Κατώτερο Συναίσθημα με το Ανώτερο Συναίσθημα. Το Ανώτερο Συναίσθημα βρίσκεται μέσα στο Διανοητικό Κέντρο. Ας ελέγξουμε λοιπόν, τα Κατώτερα Συναισθήματα με τα Ανώτερα, να βάλουμε τη Γνώση μέσα στον εγκέφαλο για να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες και τους κανόνες του Παγκόσμιου Γνωστικισμού
Να τροποποιήσουμε λοιπόν, την διαδικασία της σκέψης και θα υπάρξει ένα είδος Διανοητικού Συναισθήματος στο κεφάλι μας. Αυτό, συν λιγάκι Θέληση, θα μας επιτρέψει να ελέγξουμε τα κατώτερα συναισθήματα.
Προφανώς, η ολοκληρωτική καταστροφή των κατώτερων συναισθημάτων έρχεται με την εκμηδένιση εκείνων των «ανεπιθύμητων ψυχικών στοιχείων» που σχετίζονται ακριβώς με το κατώτερο συναισθηματικό. Αλλά εν τω μεταξύ, και καθώς τέτοιου είδους "στοιχεία" εξαλείφονται, θα πρέπει να ελέγχουμε το κατώτερο συναισθηματικό κέντρο με το συναισθηματικό μέρος του Διανοητικού, ένα φωτισμένο διανοητικό από το Γνωστικό μυστικισμό. Αυτό είναι εμφανώς το μονοπάτι να ακολουθηθεί· μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να οδηγηθούμε πραγματικά σε μία αλλαγή, η οποία είναι τόσο απαραίτητη.
Χρειάζεται, συγκεκριμένα, να προχωράμε αλλάζοντας λίγο-λίγο[9]. Το να προχωράμε αλλάζοντας λίγο-λίγο, μπορούμε να το πετύχουμε εάν θα εισάγουμε τους Γνωστικούς κανόνες και την σοφία του Παγκόσμιου Γνωστικισμού στην σκέψη μας, στο μυαλό μας.
Επιπλέον, όπως είπα και πριν, θα πρέπει να τροποποιήσουμε ριζικά, το μυαλό μας. Χρειαζόμαστε ένα ΝΕΟ ΜΥΑΛΟ για να σκεφτόμαστε, γιατί με αυτό το απαρχαιωμένο μυαλό, με αυτό το γερασμένο μυαλό, με αυτό το ήδη κατεστραμμένο μυαλό, με αυτό το μυαλό που είναι ήδη συνηθισμένο σ’ αυτό τον τρόπο της ζωής που συνήθως έχουμε, δεν καθίσταται δυνατό να επιφέρουμε μία αλλαγή στον εαυτό μας.
Επομένως, πρέπει να δουλέψουμε το Κέντρο του Νου και το Συναισθηματικό Κέντρο με τους Γνωστικούς κανόνες, με τις Διδασκαλίες τις οποίες έχουμε πάρει, εάν αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι μια οριστική αλλαγή στον τρόπο που είμαστε και που αισθανόμαστε. Χρειάζεται να σκεφτόμαστε με νέο τρόπο, να αισθανόμαστε με νέο τρόπο, να εργαζόμαστε με νέο τρόπο...
Τι αναζητούμε δια μέσω όλων αυτών; Είναι προφανές, ότι ψάχνουμε για κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό: στην πραγματικότητα ψάχνουμε, τον ΕΞΑΓΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, η οποία είναι εμφιαλωμένη μέσα μας.
Υπάρχει μια Μεγάλη Συνείδηση (εννοώ την Κοσμική Συνείδηση). Δυστυχώς, η Κοσμική Συνείδηση είναι μποτιλιαρισμένη μέσα στο Εγώ. Ο Εξαγνισμός της Συνείδηση είναι δυνατός μόνο εκμηδενίζοντας το Εγώ· αυτός που δεν αποφασίζει να περάσει από την ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗ, δεν θα μπορέσει ποτέ να κατορθώσει τον Εξαγνισμό της Συνείδησης.
Είναι προφανές ότι με την Βουδδιστική Εκμηδένιση, η Αφύπνιση της Συνείδησης μπορεί να γίνει πράξη. Μια Αφυπνισμένη Συνείδηση είναι μια Συνείδηση εξαγνισμένη δια μέσου της εκμηδένισης του εγώ. Αυτό είναι αναμφισβήτητο.
_____________________
7. Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΘΥΜΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
____________
(1) «Υπάρχουν δύο θεμελιώδη πράγματα στις γνωστικές μας μελέτες: πρώτον, Η ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, δηλαδή, το δικό μας ιδιαίτερο ΕΙΝΑΙ[10], και δεύτερο, Η ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ...»
«Να ενθυμούμαστε τον εαυτό μας και να χαλαρώνουμε το σώμα είναι κάτι που πρέπει να το κάνουμε συνεχώς.Θυμηθείτε ότι το σώμα είναι πάντα σε ένταση (τα νεύρα είναι τεταμένα, οι μύες) ... Υπάρχει ανάγκη να μάθουμε να ενθυμόμαστε τον εαυτό μας και να χαλαρώνουμε το σώμα· εγώ το κάνω συνεχώς, όλη την ημέρα:Ενθυμούμαι τον εαυτό μου και χαλαρώνω το σώμα, είτε όπως τώρα είμαι σε μιά καρέκλα είτε σε ένα κρεβάτι ή οπουδήποτε αλλού. Αυτό είναι απαραίτητο· κατά τη διάρκεια της ημέρας να ενθυμούμαστε κάθε φορά και περισσότερο, το ιδιαίτερο μας Είναι.
Από την λησμονιά του Είναι, είναι που στην πραγματικότητα οι άνθρωποι διαπράττουν πολλά λάθη και γι’ αυτό έχουν πολλές και τόσο εσφαλμένες θεωρίες...»
(2) Έτσι, αγαπητά μου αδέλφια, πρέπει να συλλογιζόμαστε κάθε φορά και περισσότερο ... Σπουδαία πράγματαανοίγονται για εμάς όταν δεν ξεχνάμε το Είναι μας, όταν το θυμόμαστε έντονα...
Θα ήταν συνετό οι αδελφοί, σε καθημερινή βάση, για πέντε, για δέκα λεπτά, για λίγο, μισή ώρα, μία· να θυμούνταιτον εαυτό τους. Όταν κάθεστε σε μια καρέκλα, χαλαρώστε το σώμα σας εντελώς· και μια μέρα θα μπορέσετε να εισέλθετε στην ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ, απ’ αυτόν τον δρόμο (ο οποίος είναι ένας τρόπος για να δράσουμε πάνω στο Συναισθηματικό Κέντρο μέσω του Κινητικού Κέντρο). Υιοθετήστε πρώτα αυτό και μετά τη στάση του μυαλού (σε πλήρη χαλάρωση), ζώντας το Είναι, αισθανόμενοι το είναι, βιώνοντας το, ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟ ΕΙΝΑΙ,αυτό είναι θεμελιώδες ...
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ πρέπει να γίνει κάθε φορά και περισσότερο ΠΑΘΗΤΚΗ και ΔΕΚΤΙΚΗ8, στον Λόγο που θα έρθει από πάνω, από τα Ύψη. Αυτός ο Λόγος έρχεται από τα Ανώτερα Κέντρα του Είναι και μπαίνει στο Νου. Αλλά εάν δεν είμαστε δεκτικοί, αν δεν έχουμε μάθει να χαλαρώνουμε, αν ξεχνάμε τον εαυτό μας· πώς μπορούμε ναλάβουμε τα μηνύματα που έρχονται από τα Ανώτερα Κέντρα του Είναι; Με ποιόν τρόπο;
Οι αδελφοί θα πρέπει να κατανοήσουνε αυτό (...[11])· να μάθουνε να λαμβάνουν τον Λόγο, για να συλλάβουν τη βαθιά σημασία του. Αυτό είναι θεμελιώδες, γιατί ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΑΤΑ, θα πρέπει να ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, το ιδιαίτερο Είναι μας· έτσι προοδεύουμε θριαμβευτές...
Samael Aun Weor
(αποσπάσματα από διάφορα βιβλία)
Μεταφράστηκε το 2011 από τον Κυανό Δράκο με την βοήθεια της Ελένης Σ.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες επίσης στην Ελένη Φ. για την επιμέλεια και διορθώσεις.
Οι σημειώσεις δικές μου. Κάτω από τις σημειώσεις ακολουθεί βιβλιογραφία.
[1] λατινικές λέξεις που σημαίνουν: η αιτία της αιτίας, ή η τελική αιτία
[2] Επίσης η λέξη: κονιρτοποιήσουμε
[3] Αποκρυφιστής Θεοσοφιστής Συγγραφέας
[4] Συχνά σε βιβλία του Δασκάλου Σαμαέλ έχει μεταφραστεί ως αντιπροσωπείες π.χ. νοητικές αντιπροσωπείες. Έχει την έννοια της απεικόνισης ή και επίσης της αναπαράστασης.
[5] Ο δάσκαλος χρησιμοποιεί την λέξη σοφία μία στα ισπανικά μία στα ελληνικά, ως SOPHIA. Για αυτό ο όρος πολυμάθεια.
[6] Ματθαίος 9:16/17
[7] Σημείωση μεταφραστή: επίσης ο αντίκτυπος μπορεί να μεταφραστεί και ως τάση. Αυτό είναι άμεσα σχετισμένο με την αντίδραση που αναφέρει ο Δάσκαλος ως προϊόν του νου που ταράσσεται από τις τάσεις και κατά συνέπεια αντιδρά. Οι τάσεις προκαλούνται από τις εντυπώσεις (ή samskaras στον ινδουισμό και τον βουδισμό). Ο Αξιοσέβαστος Δάσκαλος Σιβανάντα γράφει: «Κάθε πράξη προκαλεί σε αυτόν που την πραγματοποιεί ένα διπλό αποτέλεσμα, στην εσώτερη φύση του με την μορφή μίας τάσης, καλής ή κακής, και μία άλλη στην μορφή του καρπού, ανταμοιβή ή τιμωρία. Το Κάρμα του παρελθόντος επηρεάζει την παρούσα ζωή με δύο τρόπους· ο πρώτος είναι της μορφής του χαρακτήρα ή της εσωτερικής τάσης και εξωτερικά ως μοίρα. Εάν κάνεις μία πράξη, αυτή δημιουργεί μία samskara ή μία λεπτοφυής εντύπωση στο υποσυνείδητο νου ή chitta. Η Samskara προκαλεί τάσεις. Οι τάσεις εξελίσσονται σε συνήθεια μέσω της επανάληψης των πράξεων. Οι συνήθειες εκδηλώνονται σαν χαρακτήρας. Ο χαρακτήρας εξελίσσεται σε πεπρωμένο. Αυτή είναι η σειρά: samskara, τάσεις, χαρακτήρας και πεπρωμένο». Swami Sivananda.
Οι Samskara απαντώνται ειδικώς και στην διδασκαλία του Βουδισμού, και είναι οι εντυπώσεις (μη-μετατρεμμένες) που καταλήγουν να γίνονται τα μιάσματα μέσα μας ή τα εγώ.
[8] Ο Δάσκαλος αναφέρεται στην ΓΝΩΣΙΣ ως το βιωματικό σύστημα του Σύγχρονου Γνωστικισμού, εμπειριωμένο πρακτικά.
[9] Βαθμιαία, σταδιακά, κομμάτι-κομμάτι.
[10] Το Είναι, αυτό που πραγματικά Είμαστε, ο Εσώτερος, ο Λόγος της Ύπαρξης μας.
[11] Λείπει ένα κομμάτι, λόγω αδυναμίας ακρόασης στην απομαγνητοφώνηση.
Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/04/blog-post_10.html#ixzz2SgLani00
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike
Οραματισμός Κυτταρικής Θεραπείας
Όταν πας σε ένα γιατρό, που αυτός ορίζει ένα φάρμακο για να πάρετε, ή μια θεραπεία που θα υποβληθούν, το σώμα σας αρχίζει η θεραπευτική διαδικασία ενώπιον του φαρμάκου στο σύστημα σας ή την άσκηση ή χειρουργική διαδικασία έχει πραγματοποιηθεί. Για τους περισσότερους ανθρώπους, βλέπουμε μόνο ένα γιατρό δίνει τη βεβαιότητα ότι θα υπάρξει θεραπεία. Ανάλογα με το πολιτιστικό υπόβαθρο του ασθενούς, αυτό είναι αλήθεια αν ο γιατρός είναι ένας νευροχειρουργός ή φυλετικός γιατρός. Αυτό οφείλεται σε μια εξαιρετική ικανότητα επούλωσης του σώματος από μια διαδικασία γνωστή ως το αποτέλεσμα του εικονικού φαρμάκου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η θεραπεία αρχίζει όταν πιστεύετε ότι θα συμβεί. Το μυαλό σας το πιστεύει και το σώμα σας το κάνει να συμβεί. Ο γιατρός και μεγάλος ανθρωπιστής, Δρ Αλβέρτος Σβάιτσερ, μας λέει - "Ο γιατρός μάγος πετύχαινει για τον ίδιο λόγο, που όλοι εμείς οι υπόλοιποι (ιατροί) επιτυνχάνουμε. Κάθε ασθενής να έχει το δικό του γιατρό του εαυτού του μέσα. Έρχονται σε μας μη γνωρίζοντας την αλήθεια.
Επιτυνχάνουμε όταν δίνουμε στο γιατρό που διαμένει στο εσωτερικό κάθε ασθενή την ευκαιρία να κάνει τη δουλειά του. "
Το σώμα μας είναι ένα φανταστικό χημικό εργοστάσιο που είναι ικανό για φαινομενικά απίστευτα πράγματα. Για παράδειγμα, υπάρχει η περίπτωση μιας γυναίκας 60 κιλών να σηκώσει ένα αυτοκίνητο 2 τόννων για να σώσει τη ζωή του παιδιού της που είχε παγιδευτεί κάτω από το βάρος του. Αυτό οφείλεται σε μια γιγαντιαία απελευθέρωση αδρεναλίνης. Όσο εντυπωσιακή κι αν φαίνεται η προσαρμοστικότητα στην ανάγκη, το σώμα μας είναι ικανό να κάνει ακόμη πιο θαυματουργά κατορθόματα. Ίσως το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι η ικανότητά του σωματός μας να θεραπεύσει τον εαυτό του - από όλα!
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι που ασχολούνται με την οπτικοποίημένη θεραπεία σε κυτταρικό επίπεδο. Για να ξεκινήσετε οποιαδήποτε από αυτές, χρησιμοποιήστε την καλύτερη θέση, το πρότυπο αναπνοής,τη φυσική τεχνική χαλάρωσης, και την εκκένωση των διανοητικών και συναισθηματικών αντιδράσεων, που έχετε βρει ώστε να προετοιμάζεστε για την προσήλωση στο αντικείμενο του διαλογισμού σας.
Δοκιμάστε καθένα από αυτούς τους τρόπους ξεχωριστά, και στη συνέχεια προσπαθήστε να τουα συνδυάσετε μέχρι να επιτευχθεί η επούλωση σας. Αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε
μερικά μόνο δευτερόλεπτα, ή δεκαετίες, όσο ακριβώς χρειάζεται για μια αλλαγή πίσω στην ευεξία.
1. Στα νοητά μάτια σας,δείτε τα προβληματικά κύτταρα να αλλάζουν σε υγιή κύτταρα.
Αν υπάρχει μια κατεστραμμένη περιοχή εντός των κυττάρων, δείτε τα να αλλάζουν και να απαλλάσονται από το πρόβλημα. Δείτε ολόκληρο το σώμα σας να καθαρίζει. Κοίταξτε τον εαυτό σας ως απόλυτα υγιή.
2. Υπάρχουν κύτταρα στο σώμα σας που δρουν ως προστάτες και πραγματικά επιτίθενται και σκοτώνουν τα κύτταρα εισβολείς.
Δείτε αυτά τα κύτταρα πολεμιστές να καταστρέφουν τα κύτταρα που θα μπορούσαν να σας προκαλέσουν τραυματισμό. Δείτε ολόκληρο το σώμα σας να γίνεται καθαρό. Δείτε τον εαυτό σας απόλυτα υγιή.
3. Υπάρχουν κύτταρα στο σώμα σας που τρώνε απειλητικά κύτταρα.
Δείτε τα να καταβροχθίζουν τις επιβλαβής αυτές δομές. Δείτε ολόκληρο το σώμα σας να γίνεται καθαρό. Δείτε τον εαυτό σας απόλυτα υγιή.
4. Δείτε ομάδες υγιών κυττάρων να συνδυάζονται αντικαταθιστόντας τις πληγείσες περιοχές του σώματός σας. Για παράδειγμα, αν έχετε υποστεί κάταγμα οστού, δείτε τα κύτταρα να ενώνονται στη θεραπεία και συγκόλληση του οστού. Ορματιστείτε το οστό υγιές.
5. Οραματιστείτε τη θεραπευτική ενέργεια να σας γεμίζει. Αισθάνεστε την ενέργεια να προέρχεται από μια ανώτερη δύναμη που σας χαρίζει την επούλωση. Νοιώστε το αίσθημα της Θεϊκής ενέργειας να φέρνει την κυτταρική δομή σας σε άριστη κατάσταση. Παρακολουθήστε το συγκεκριμένο όργανο, σύστημα του σώματος, ή μέρος να θεραπεύεται. Δείτε ολόκληρο το σώμα σας να γίνεται καθαρό. Δείτε τον εαυτό σας απόλυτα υγιή.
6. Οραματιστείτε τον εαυτό σας να στέκεται, να κάθεται, ή να γονατίζει μπροστά από την προσωπική σας θεότητα. Δείτε τη θεότητα σας να σας θεραπεύει με την αφή. Δείτε τη θεότητα σας να σας θεραπεύει με την αποστολή θείας ενέργειας σε εσάς. Δείτε τη θεότητα σας να βάζει τέλος στην ταλαιπωρία σας. Δείτε ολόκληρο το σώμα σας να γίνεται καθαρό. Δείτε τον εαυτό σας απόλυτα υγιή.
7. Πάρτε ένα βιβλίο ανατομίας και μελέτηστε τη δομή του οργάνου που θέλετε να επούλωθει. Κοιτάξτε πώς το μέρος εμφανίζεται όταν είναι σε τέλεια κατάσταση. Όταν κάνετε θεραπευτικό διαλογισμό, δείτε το όργανο σας σε αυτή την τέλεια κατάσταση.
8. Εάν πάσχετε από τον πόνο, Οραματιστείτε, όσο το δυνατόν σαφέστερα, τις απολήξεις των νεύρων που βρίσκονται στη συγκεκριμένη περιοχή της ταλαιπωρίας σας, ή όλες τις απολήξεις των νεύρων σε ολόκληρο το σώμα σας. Με κάθε εισπνοή, αισθανθείτε και οραματιστείτε τον αέρα θεραπείας που απορρέει από μια ανώτερη δύναμη και εισάγετε μέσα σας και γεμίζει τους πνεύμονές σας. Δείτε τα ερυθρά αιμοσφαίρια να απορροφούν τον αέρα μέσα από τα τοιχώματα των πνευμόνων και να ρέουν μέσω των αρτηριών σας εξαπλώνοντας οξυγόνο σε κάθε κύτταρο στο σώμα σας. Γίνεται μάρτυρας καθώς καλμάρει ο πόνος στις νευρικές απολήξεις soothed και το σώμα σας λάμπει από την καλή υγεία και γαλήνη.
Ίσως η πιο σημαντική πρόταση από όλες είναι να επιθυμείτε ειλικρινά την θεραπεία να λάβει χώρα και να πιστεύετε ότι αυτό θα συμβεί.
Για να παραθέσουμε τα λόγια του Δρ Herbert Benson της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, "Γνωρίζουμε ότι η πίστη μπορεί να οδηγήσει σε θεραπεία ή τουλάχιστον βελτίωση σε 50 τοις εκατό ως 90 τοις εκατό των ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των άσθμα, στηθάγχη, δερματικά εξανθήματα, πολλές μορφές πόνου, της ρευματοειδούς αρθρίτιδα και της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας. Όλες επηρεάστηκαν από την πίστη. Εμείς στην ιατρική το ονομάζουμε «φαινόμενο placebo», ή ότι «Είναι όλα στο κεφάλι σου." Ωστόσο, η πίστη είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που έχουμε στο θεραπευτικό οπλοστάσιο μας. "
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθεικε από την Κοινότητα Διαλογισμού Αμερικής στο site http://www.meditationsociety.com/
Κουνταλίνη
Σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Τάντρα, ολόκληρο το σύμπαν είναι μια εκδήλωση της καθαρής συνείδησης. Στην εκδήλωσή του το σύμπαν, αυτή η καθαρή συνείδηση φαίνεται να χωρίζεται σε δύο πόλους ή πτυχές, καμία εκ των οποίων δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη.
Shiva has the power to be but not the power to become or change. Η μια πτυχή, ο Shiva, είναι αρρενωπός, διατηρεί μια στατική ποιότητα και εξακολουθεί να ταυτίζεται με την ανεκδήλωτη συνείδηση. Ο Shiva έχει την εξουσία να υπάρχει, αλλά όχι να δημιουργεί ή να αλλάζει.
Η άλλη πτυχή, Shakti, η θηλυκή, δυναμική, δραστήρια και δημιουργική. Η Shakti είναι η Μεγάλη Μητέρα του σύμπαντος, γιατί από αυτήν γεννήθηκαν όλες η μορφές.
Σύμφωνα με την Τάντρα, το ανθρώπινο ον είναι μια μικρογραφία του σύμπαντος. Ότι βρίσκεται στο σύμπαν μπορεί να βρεθεί σε κάθε άτομο, και οι ίδιες αρχές που ισχύουν για το σύμπαν ισχύουν
και στην περίπτωση του ατόμου.
Στους ανθρώπους, η Shakti, η θηλυκή πτυχή ονομάζεται Κουνταλίνι. Αυτό το ενεργειακό δυναμικό λέγεται ότι αναπαύεται στη βάση του νωτιαίου μυελού. Σκοπός της πρακτικής Tantric της Κουνταλίνι-γιόγκα είναι να αφυπνίσει αυτή την κοσμική ενέργεια και να την ανεβάσει μέσω των ψυχικών κέντρων, τσάκρα, που βρίσκονται κατά μήκος του άξονα της σπονδυλικής στήλης, καθώς η συνείδηση δυναμώνει.
Θα ενωθεί στη συνέχεια πάνω από την κορυφή του κεφαλιού με τον Shiva την καθαρή συνείδηση. Αυτή η ένωση είναι ο στόχος της Κουνταλίνι-γιόγκα: μια συνένωση της δυαδικότητας σε ενότητα πάλι, μια συγχώνευση με το Απόλυτο. Με αυτή την ένωση του μύστη επιτυγχάνει απελευθέρωση εν ζωή, που θεωρείται στην ινδική ζωή η σημαντικότερη εμπειρία: μια ένωση του ατόμου με το σύμπαν.
Στον Ταντρισμό η κατάσταση έσχατης ευδαιμονίας είναι μια υπέρβαση των δυαδικοτήτων
άνδρα-γυναίκας, ενέργειας-συνείδησης, Shiva-Shakti ...
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθεικε στο site Tantra-Kundalini.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου